De Belgische website Cutting Edge brengt cultuur bij een breed publiek door recensies en evenementen. De cultuursite schrijft over concerten, muziek, boeken, strips, films, theater, games, radio en televisie. Gisteren schreef Bart Walravens een recensie over de Nederlandse vertaling van het boek van Ray Connolly. Een eenzaam leven verscheen begin juni op de markt en is verkrijgbaar via ShopElvisMatters. Hieronder vind je de integrale recensie terug:

Elvis maakt op 16 augustus 2017 al veertig jaar deel uit van the great gig in the sky. Elvis has left the building, maar daar wordt niet moeilijk over gedaan. Zelfs Graceland trekt jaarlijks nog steeds een slordige zeshonderdduizend bezoekers, nieuwe platen en heruitgaven rollen als spinners over de toonbank en wekelijks ontmoeten we de King nog bij de fijne vleeswarentoog van de Albert Heijn. Voor de gelegenheid schreef kenner en rasschrijver Ray Connolly “Elvis, a lonely life” vanuit een bijzondere invalshoek. Geen ophemelen of verdoezelen voor Connolly. Vanop de kaft staart de King je bedrukt aan. De foto dateert nog van voor de tijd dat Elvis ettelijke overdadige kilo's meezeulde. ‘Elvis, een eenzaam bestaan’ mag dan de zoveelste biografie van Presley zijn, net de eenzame kant van de King wordt hier uitvoerig bekeken, zonder ooit goedkope sensatie te willen opgraven. Van de doden willen we meestal niets dan goeds vertellen, en net dat is ook de teneur van dit boek. We krijgen het verhaal verteld alsof Connolly er zelf bij was. De Nederlandse vertaling werd voorzien van een voorwoord door Peter Buwalda.

Voor Elvisfans en de doorsnee muziekliefhebber zijn de eerste pagina’s gewoonweg lekker leesmateriaal, waarbij je Elvis volgt op zijn eerste stappen bij Sun Records. Het platenlabel waar naast Sam Philips af en toe zelfs Chet Atkins achter de knoppen zat. Puur genieten. Voor je goed en wel tweehonderd bladzijden van deze pageturner hebt verslonden, ben je al getuige van Elvis’ razendsnelle bekendheid. Tot op het punt waar de King zich begint op te sluiten om te ontsnappen aan horden fans. Ook valt op hoe snel de figuur van Kolonel Parker opduikt. Deze geldwolf zou de carrière van Elvis in een richting te sturen waar de King zelf al snel genoeg van zou krijgen. Zoals Connolly vaak aanhaalt, kende Parker niets van muziek, enkel van geldzaken. Het was Parker die Elvis de ene na de andere wanstaltige film liet opnemen en hem zo verder van zijn grote passie wegduwde. Elvis was een artiest die opleefde in de studio, maar wegens de wurgcontracten die Parker songschrijvers oplegde, kwam er zelden kwaliteitsvol materiaal zijn kant uit.

Het verhaal wordt steeds meer schrijnend. Connolly windt er geen doekjes om, en de drieste rol van manager Tom Parker wordt uitvoerig aangehaald. Je moet niet ver kijken om de link naar Amy Winehouse of Whitney Houston te leggen: oertalent dat door slecht management en foute begeleiding tenonder gaat. Het is niks nieuws. Wanneer volgt een nieuw slachtoffer?

Connolly levert met ‘Elvis, een eenzaam bestaan’ een geweldig portret af, dat de perfecte zomerliteratuur is voor eender wie een kijkje wil nemen in de geschiedenis van de Rock ‘n Roll, of voor wie een zwak heeft voor een fantastische zanger die nooit ten volle zijn kunst heeft mogen beoefenen. Te consumeren met de volledige Sun-opnames op de achtergrond.

De King is dood. Leve de King.