Gisteren verscheen 'Elvis. Een eenzaam leven', de biografie over Elvis Presley van Ray Connoly. In Humo spraken Peter Buwalda, Helmut Lotti en Guy Mortier deze week over hun muzikale held.

Elvis Presley was een fenomeen. Niet eerder had de wereld zoiets meegemaakt: een jongen met een gitaar, wiens portret in bijna elke tienerkamer kwam te hangen. Hij was een en al charme en sexappeal, weergaloos op het podium en zeer getalenteerd in de studio. Met zijn uitzonderlijke succes had hij zich vrij moeten voelen om te doen waar hij zelf zin in had. Maar hij was niet vrij. Opgezadeld met een levenslange onzekerheid en overgeleverd aan zijn manager Colonel Tom Parker, wist hij zijn echte dromen nooit te realiseren. Hij wou een serieuze filmacteur worden en een wereldwijde tournee opzetten, maar het kwam allemaal niet van de grond. Elvis Presley verkocht honderden miljoenen platen, had meer hits dan welke zanger dan ook, maar hij zat gevangen in zijn eigen zwakheden en de eenzaamheid van de roem. Deze zomer is het veertig jaar geleden dat er vroegtijdig een einde aan het leven van de King kwam. Ray Connolly vertelt zijn levensverhaal. Een biografie die leest als een roman. Peter Buwalda, succesauteur van o.a. Bonita Avenue, schreef het voorwoord bij de Nederlandse vertaling.

Samen met zanger Helmut Lotti en Guy Mortier sprak hij over het boek en het leven van Elvis in het Belgische tijdschrift Humo. Ze spraken over de invloed van zijn manager, Colonel Tom Parker, de onzekerheden van Elvis toen hij The Beatles ontmoette en durven zelfs een vergelijking te maken met Amy Winehouse. Het leverde een aantal opvallende en mooie uitspraken op.