Vandaag is Brigitte Bardot op 91-jarige leeftijd overleden. De Franse actrice, zangeres en stijlicoon was in de jaren vijftig en zestig hét symbool van Europese glamour, vrijheid en sensualiteit. Hoewel er nooit een persoonlijke ontmoeting plaatsvond tussen Bardot en Elvis Presley, kruisten hun namen elkaar wél op een opvallende manier tijdens Elvis’ legerperiode in Duitsland. Een verhaal waarin pers, beeldvorming en een jonge Duitse fan samenkomen.

Kort voordat Elvis in september 1958 naar Duitsland ging voor zijn militaire dienst, werd hij tijdens een persconferentie in Brooklyn gevraagd wat hij het liefst zou doen tijdens zijn eerste verlof in Europa.

Elvis antwoordde, zichtbaar glimlachend:

“Ik zou graag naar Parijs gaan… en Brigitte Bardot opzoeken.”

De zaal lachte, maar de uitspraak haalde wereldwijd de krantenkoppen. Bardot, op dat moment een van de beroemdste vrouwen ter wereld, reageerde via de Franse pers koel en afstandelijk. Ze liet weten geen behoefte te hebben aan een ontmoeting en noemde Elvis zelfs “niet verfijnd”.

Elvis voelde zich genoodzaakt zijn woorden te nuanceren en zei later:

“Iedereen deed alsof ik had gezegd dat ik met haar wilde daten. Dat heb ik nooit gezegd. Ik zei alleen dat ik haar bewonder en haar graag eens zou ontmoeten. Dat geldt voor veel mensen die ik bewonder.”

Nog geen week later, op 5 oktober 1958, liep Elvis het Ritzers Park Hotel in Bad Homburg uit voor een wandeling, toen hij werd aangesproken door een jonge Duitse tiener: Margit Buergin, pas 16 jaar oud. Zij was meegenomen door fotograaf Robert Lebeck (Stern), die exclusieve foto’s van Elvis wilde maken.

Margit vroeg om een handtekening. Elvis was onmiddellijk gefascineerd. Niet in de laatste plaats omdat Margit een opvallende gelijkenis vertoonde met Brigitte Bardot. Dat detail bleef niet onopgemerkt.

Fotografen riepen Elvis toe om met Margit te poseren. Hij pakte haar hand en liep met haar het park in, gevolgd door fans en pers. Toen fotografen vroegen om een kus, keek Elvis Margit eerst vragend aan. Met haar instemming gaf hij haar, tot groot plezier van de pers, zestien kusjes op de wang.

De foto’s gingen heel Duitsland door en bezorgden Margit in één klap bekendheid.

Wat begon als een geënsceneerd persmoment, bleek meer te worden. Elvis zag Margit in de weken daarna regelmatig. Tegen een verslaggever van de American Forces Network zei hij:

“Ik heb haar al vier of vijf keer gezien. Dat is meer dan ik hier met welk ander meisje ook heb afgesproken.”

Margit vertelde op haar beurt aan de Duitse pers:

“Hij is verlegen en praat zelden over zichzelf. We luisteren samen naar platen, of hij speelt piano en dan zingen we volksliedjes. Ik was verbaasd hoe goed hij piano speelt. Over zijn succes als zanger spreekt hij nauwelijks.”

Ondanks de taalbarrière groeide er een oprechte band. Elvis gaf haar bijnamen, iets wat hij vaker deed bij mensen die hem dierbaar waren. In de pers werd geschreven dat hij haar “Little Puppy” noemde; volgens Margits moeder noemde hij haar liefkozend “Honey”.

In een brief aan zijn vriend Alan Fortas schreef Elvis in november 1958:

“Ik ga om met een klein Duits meisje, Margit. Ze lijkt heel erg op B.B. [Brigitte Bardot]. Het is hier gekkenhuis.”

Tegelijkertijd probeerde Elvis de situatie te relativeren in een brief aan zijn vriendin Anita Wood in Memphis, waarin hij schreef dat de pers het verhaal overdreef en dat hij Margit nauwelijks zag. Zoals vaker lag de waarheid waarschijnlijk ergens in het midden.

Feit is dat Margit in Duitsland bijna net zo veel aandacht kreeg als Elvis zelf. Ze werd door de pers omgedoopt tot “Presley’s Fräulein” en was het onderwerp van jaloerse blikken van vrouwelijke fans.

Elvis en Brigitte Bardot hebben elkaar nooit ontmoet. Maar hun namen raakten in 1958 onlosmakelijk met elkaar verbonden door pers, beeldvorming en timing. Bardot belichaamde Europese elegantie en filmglamour; Elvis stond symbool voor Amerikaanse jeugdcultuur en rock-’n-roll.

Met het overlijden van Brigitte Bardot verdwijnt opnieuw een icoon uit dezelfde generatie die Elvis voortbracht. Haar naam blijft niet alleen verbonden aan filmgeschiedenis, maar ook aan dit bijzondere en menselijke hoofdstuk uit Elvis’ leven in Duitsland.