De allerlaatste gitaar van Elvis
Elvis stond bekend als een gulle gever. Wie te dicht in zijn buurt kwam, liep het risico een gouden ketting, een podiumriem of zelfs een auto te krijgen. Maar soms, heel af en toe, kreeg Elvis zélf een cadeau van zijn vrienden. Speciaal voor dit magazine spreekt gitarist John Wilkinson over zijn kostbaarste souvenir.

“Eerst en vooral”, zegt John, “deze gitaar is niet te koop. Ik heb al tal van aanbiedingen gekregen, maar ik houd het been stijf: ze blijft bij mij zolang ik leef.”
Trots toont John een fraai versierde gitaar. “Na ongeveer duizend concerten met Elvis vond ik dat het tijd was dat hij zelf een cadeau kreeg. Wij hadden allemaal zoveel geleerd van hem, en zoveel gekregen. Niet alleen dure dingen, maar vooral vriendschap. Ik vond dat ik wat moest terug doen. Toen kreeg ik het idee om een heel speciale gitaar te laten maken. Ik kocht een gloednieuwe Gallagher gitaar, gemaakt in de fabrieken van Watrace, Tennessee en vroeg om ze op een bijzondere manier ‘aan te kleden’. Rond de body en het geluidsgat liet ik een prachtige band met ‘mother of pearl’-opdruk aanbrengen. In de nek van de gitaar kwam zijn naam: ELVIS PRESLEY, in precies hetzelfde materiaal als zijn befaamde Gibson J-200 die hij in 1969 in Las Vegas gebruikte. In de ‘peghead’, waar de snaren worden gestemd, kwam zijn TCB-logo. De versieringen alleen al, kostten me 5.500 dollar. Dat was een fortuin in die tijd.”
Toen John Wilkinson de gitaar terugkreeg van de fabriek, was hij in de wolken. “Ik nam ze meteen mee op tournee en besloot ze de laatste dag als geschenk cadeau te doen, om Elvis wat op te vrolijken. De laatste dag van die tournee was toevallig in Indianapolis. Niemand kon toen voorspellen dat 26 juni 1977 een historische datum zou worden. Hoedanook, terwijl de Sweet Inspirations het voorprogramma verzorgden, nam ik de gitaar en stapte ermee naar de kleedkamer van Elvis. Ik klopte op de deur, en Sam Thompson liet me binnen. Ik herinner me nog dat Vernon in de kleedkamer was, samen met Ginger. ‘Hey John, wat’s up’, vroeg Elvis. Daarop gaf ik ‘m de gitaar, als teken van vriendschap en dankbaarheid. Elvis was compleet verrast. Hij bekeek ze aandachtig, en probeerde ze uit. Maar hij had zijn zware podiumriem al aan, en maakte er een grote kras mee op de achterkant. Je ziet die kras nog steeds, trouwens. Daarop gaf Elvis ze terug: ‘Ik ben bang dat ik ze stuk maak’, zei hij. ‘Weet je wat John, neem ze mee naar huis en hou ze bij voor me. Als ik ze nodig heb bel ik je, ok?’ Ik plaatste de gitaar terug in de koffer en legde ze weer in onze kleedkamer, bij de rest van mijn spullen. Op het podium, vlak voor ik Early Morning Rain speelde, kondigde Elvis me aan als ‘John Madison’. Typisch Elvis-humor…”
Nauwelijks zes weken later stierf Elvis. De gitaar… lag nog steeds bij John. “Het is de allerlaatste gitaar die Elvis ooit gekregen heeft”, zegt John Wilkinson. “Ze symboliseert onze vriendschap, en dat is zo belangrijk voor me dat ik ze onmogelijk kan verkopen. Hij gaf mij een gouden TCB-ketting bij het begin van onze samenwerking. Ik gaf hem een gitaar, en bij toeval heb ik ze beide in mijn bezit.” (PV)