Vrijwel elke Vlaamse krant besteedde aandacht aan de release van de luxe-DVD-sets “Aloha from Hawaii” en “The 68 Comeback Special”. Ook in Nederland scherpten journalisten de pen, waaronder Peter Van Brummelen, redacteur bij dagblad “Het Parool”. We drukken zijn artikel hier graag af. Elvis, door de ogen van een goed geïnformeerde Nederlandse journalist.

'If you're looking for trouble, you came to the right place...' Hoe vaak je er ook naar kijkt, het begin van van de '68 Comeback Special, de Amerikaanse tv-show waarmee Elvis Presley tegen alle verwachtingen in bewees nog altijd koning te zijn in het land dat rock-'n-roll heet, is elke keer weer overrompelend. Er zijn niet alleen die diep grommende stem en die woeste heen een weer schietende ogen, er is ook dat waanzinnige decor.
Op het moment dat het nummer Trouble overloopt in Guitar Man, zoomt de camera uit en zien we achter Elvis een enorme stellage met daarop de silhouetten van tientallen, telkens van pose veranderende gitaristen. Heel vaak geïmiteerd, nooit ook maar een beetje geevenaard.
Onvoorstelbaar, maar in 1968 was Elvis een has-been. De man die eind jaren vijftig de hele muziekwereld op zijn kop had gezet, was tien jaar later alweer door grote delen van het publiek, en zeker het hippe publiek, terzijde geschoven. En dat had hij vooral aan zichzelf te wijten. Sinds 1961 had hij niet meer op een podium gestaan, maar al zijn energie gestoken in films waarvan zelfs de grootste Elvis-adepten nu toegeven dat ze hooguit camp-waarde bezitten.
In de '68 Comeback Special mocht het rock-'n-rollbeest weer uit zijn kooi. Het hoogtepunt van de show is nog altijd het deel waarin Elvis, na lange tijd weer begeleid door dezelfde muzikanten als in het begin van zijn carrière, een akoestisch optreden geeft voor een studiopubliek. Rock-'n-roll teruggebracht tot de essentie; drummer D.J. Fontana heeft genoeg aan twee stokjes en de zitting van een stoel. Elvis zelf gromt, brult en huilt als een blueszanger.
En wat zag hij er (33 jaar oud) goed uit in die dagen! Het pikzwarte haar in een ferme kuif, de nog slanke lijn in een zwarleren pak. Seks op twee benen. Zou het deze Elvis zijn die Christian Slater voor ogen had, toen hij in de film True romance in zijn rol van de heteroseksuele Clarence verzuchtte: 'If I had to fuck a guy, I mean, if I really had to, it would be Elvis'?
De nu verschenen luxe dvd-editie bestaat uit drie schijfjes met een gezamenlijke speelduur van meer dan zeven uur. Nagenoeg alles wat aan restmateriaal van de tv-opnames bestond, staat erop. De hardcore Elvis-fan kijkt het met gemak in één ruk uit, minder toegewijden beginnen na een uur of twee misschien toch wat onrustig te draaien op hun stoel. Maar beide kijkersgroepen zullen toegeven dat van al dat materiaal de oorspronkelijke tv-show verreweg het interessantst is.

Bij de tegelijkertijd verschenen dvd-box Aloha from Hawaii (twee schijfjes) is het eerder andersom en maakt juist het bijgeleverde restmateriaal indruk. Hoeveel mensen in 1973 het per satelliet in veertig landen uitgezonden Elvis-concert in Honolulu zagen, is niet precies bekend, maar de schattingen lopen uiteen van één tot anderhalf miljard kijkers. Een triomf der techniek (satellietuitzendingen waren gloednieuw in 1973), maar tot de artistieke hoogtepunten in de carrière van Elvis wordt de show niet gerekend.
Het statische karakter dat Aloha from Hawaii vaak wordt aangerekend, is vooral een kwestie van montage, zo leert deze uitgebreide dvd-editie. Uit het extra materiaal blijkt dat er wel degelijk interactie was tussen Elvis en zijn publiek. Er zijn bovendien opnamen van de generale repetitie, een dag voor het concert, die een - begrijpelijk - veel meer ontspannen Elvis laten zien.
Een heel andere Elvis dan die uit de '68 Comeback Special is het al. Het leren pak heeft plaatsgemaakt voor de jumpsuit die Elvis' Las Vegas-jaren symboliseert. Hier past hij er nog makkelijk in, dat wel. Je moet ervan houden, die breed georkestreerde en met veel galmende uithalen gezongen spektakelstukken als American Trilogy en My Way, maar de begeleidingsband, met in de hoofdrol stergitarist James Burton, is top.