Het was aangekondigd als hét ultieme boek van het jaar. Met meer dan 1200 foto’s, meer dan 350 pagina’s volledig in kleur en de veel gedetailleerde informatie over Elvis en zijn Las Vegas carrière, kon dit niet anders dan de beste uitgave in jaren worden. Maar werd ons geduld beloond? En kon “ELVIS – the King of Las Vegas” zijn hoge verwachtingen inlossen?

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik Pal Granlund (geboren in 1948, Noorwegen, Oslo) door de jaren meer ben beginnen appreciëren. Pal is de trotse president van een top-fanclub in Noorwegen, ‘Flaming Star’(gestart in 1966), en bracht in het verleden reeds verscheidene fotoboeken uit. Zijn collectie van persoonlijke Elvis spullen is een van de grootste in Europa, maar wat ik altijd heb bewonderd aan Pal is dat hij een van de weinige fanclub presidenten is die Elvis daadwerkelijk live aan echt werk heeft gezien. Hij heeft hem ontmoet, heeft met hem gesproken, zijn shows bijgewoond en werd zelfs uitgenodigd op Graceland – in 1970 voor het eerst – én hij was aanwezig op de nu beroemde Madison Square Garden Pers Conferentie.
Terwijl andere Europese fanclub presidenten helaas niet de moeite namen om naar de States te vliegen, laat staan een groep over te brengen, deed deze man dat meerdere keren. Het is dan ook geen verassing dat hij heel populair is zowel bij de Elvis gemeenschap in Europa als in Memphis. En als manager en eigenaar van Star Media Entertainer, weet hij – net als Elvis – dat kwaliteit telt.

Dus wanneer Pal een nieuw boek aankondigt, beginnen we de dagen al af te tellen tot het uitkomt. Ditmaal was het een groots project. Want de “De Las Vegas Jaren” omvatten het grootste deel van Elvis zijn carrière, en kunnen niet vergeleken worden met andere thema-uitgaven zoals de Inside reeksen of filmboeken. Zelfs niet met de showboeken van Joe Tunzi, het “Elvis ‘69” boek van Ken Sharp of zelfs niet met het Lake Tahoe-boek van Sue McCasland. Elvis WAS Vegas, en Vegas was Elvis. Hij gaf zijn eerste shows in Sin City in april 1956, en sloot er zijn laatste concertreeks af in december 1976. Tijdens die twee decennia trouwde Elvis in Vegas, nam er films op, bracht er zijn vakantie door en werd zo een deel van Vegas.

Ook al heeft Pal Grunland duizenden foto’s in zijn immense collectie, hij zou jaren nodig hebben om ze te sorteren en de info erbij op te zoeken. Er zijn misschien honderden foto’s van één show, en amper enkele van een andere – afhankelijk van het soort publiek, en hoe strikt de hotelveiligheid werkte die bepaalde middag of avond. Maar hier komt Erik Lorentzen in beeld, de man achter “The Norwegian Elvis Presley Fan Club” in de jaren zestig. Lorentzen is ook een hevige fan, en zat in de zaal bij alle vier de Square Garden Shows in juni 1972. Net als Pal had ook hij het geluk om Elvis te ontmoeten voor een show. Zo moeilijk was het dus niet als je een Elvis fanclub had en helemaal uit Europa was overgevlogen.

Wat er ook van zij, de drijfveer die Pal en Erik hadden in de jaren zestig en zeventig toen ze de States verkenden, heeft hen nooit verlaten en als je dat samenbrengt met de deskundigheid, kennis en Elvis passie én kwaliteit, krijg je een team dat bergen kan verzetten of toch een boek kan uitbrengen over Elvis zijn volledige Vegas periode.

“ELVIS – The King of Las Vegas” is in de eerste plaats een fotoboek. Petje af voor het vele opzoekwerk dat aan dit boek is voorafgegaan. Het boek start met een grote affiche van de Freddy Martin & Band Show in het New Frontier Hotel op 23 april 1956… “with the extra added attraction Elvis Presley”, gevolgd door de allereerste foto van Elvis in Las Vegas, april 1956 – leunend op een jaren vijftig Cadillac. Andere bekende foto’s van dat eerste bezoek zijn de beroemde “zwembad” foto’s, het live optreden en de uitstap met toenmalig vriendinnetje Dottie Harmony. Er is zelfs een paginagrote foto van Elvis aan de Hoover Dam.

Ook al was Elvis’ eerste show in Vegas geen daverend succes, toch zou hij er snel terugkeren - wat de foto’s van mei 1960, januari 1961 en januari 1962 bewijzen. Op de laatste foto snijdt een 27-jarige Elvis een grote “Happy Birthday to Elvis” taart aan in het Sahara hotel, dat hotel zou zijn favoriete bestemming worden in de jaren zestig.

Het eerste hoofdstuk bevat de meeste verassingen, zelfs voor de best geïnformeerde fans. We weten allemaal dat Elvis optrad in Vegas in 1956 en vanaf 1969, maar hier krijgen we foto’s van Elvis te zien in Las Vegas van vrijwel elk jaar in zijn leven vanaf 1956. Het overhandigen van de ‘Best Actor of the Year’ Award in 1962, poserend met Ann-Margaret in juli 1963, een ontmoeting met de Clara Ward Singers in februari 1964… Om dit hoofdstuk van de Vegas jaren compleet te maken, heeft Erik Lorentzen een ‘dag tot dag’ lijst bijgevoegd met alle bezoeken van Elvis aan Nevada. Zelfs in 1966, het jaar dat Elvis de Circle G Ranch in Mississippi kocht, vloog hij naar Vegas voor een plezierweekendje en verbleef hij in het Sahara Hotel. Kers op de taart zijn de interviews, gepubliceerd in de Las Vegas Sun.

In de andere hoofdstukken vinden we “Het Huwelijk” met al de gekende foto’s, de ontmoetinge met Tom Jones, het bezoek aan de bouwwerf met Alex Shoofey, de persconferentie van ‘69 en diversen.

Het is geen verassing dat het grootste deel van het boek gewijd is aan Elvis’ live optredens in het Hilton (of aanvankelijk het International) Hotel. Een hoofdstuk dat meteen opent met een paginagrote, wondermooie foto van Elvis tijdens Opening Night, 31 juli 1969. En opnieuw zijn alle dagen die naar die spectaculaire eerste show leiden, gedocumenteerd met fragmenten uit interviews van mensen die erbij waren, zoals Eddie Fadal. Er zijn massa’s podiumfoto’s, geposeerde foto’s, backstage foto’s, reclamefoto’s, foto’s van het publiek, foto’s in de auto, foto’s tijdens repetities – er is zelfs een foto bij van Elvis aan het compleet vergeten Landmark Hotel.

We zouden teveel in detail treden mochten we de verschillende shows beschrijven die in dit boek te vinden zijn, maar de foto’s en verslagen omvatten de periode van 31 juli 1969 tot 12 december 1976, waaronder de uitgebreide collectie van podiumpakken en ‘casual worn suits’.

Is het boek “perfect”? Nee, dat is het niet, maar de weinige minpunten wegen niet op tegen het gehele resultaat. Sommige foto’s zijn ietwat wazig – maar er zijn gewoonweg geen betere foto’s van die bepaalde shows – en we hebben enkele foto’s tweemaal zien verschijnen. Misschien had de lay-out ook een beetje meer ‘Vegas’ mogen uitstralen, en we begrijpen de keuze van de actieloze foto op de achterflap niet helemaal, maar dat is ook alles.

Kort samengevat, dit zwaargewicht heeft al onze verwachtingen overtroffen. Het boek heeft een gelimiteerde uitgave van 2.000 exemplaren. Het zal dan ook binnen de kortste keren uitverkocht zijn.