“100 jaar Parker – 1.000 X ELVIS” enorme schot in de roos

11.000 bezoekers
can’t be wrong


Op 25, 26, 27 en 28 juni vond in Breda het grootste Europese Elvis-festival ooit plaats. Op vier dagen tijd bezochten 11.000 (!) bezoekers de tentoonstelling die ElvisMatters had samengesteld in de prachtige, eeuwenoude kapel van Holland Casino.

Door Nancy De Fleurquin - Foto’s Robert Aarts

Waar door de werkgroep van het ‘Elvis Festival’ reeds jaren voorbereidingen aan vooraf was gegaan en waar de vele Elvis fans reeds maanden naar uitkeken, was eindelijk zover op donderdag 25 juni 2009. Op die dag werd officieel het startschot gegeven voor het ‘Elvis Festival’ in Breda. Naar aanleiding van de honderdste geboortedag van Colonel Parker was de stad omgetoverd tot een Elvis-paradijs. Wie de stad binnenkwam, voelde het meteen, Breda was Elvis town voor de komende vier dagen. Breda stond in het middelpunt van de belangstelling omwille van de vele Elvis activiteiten die er zouden plaatsvinden. Er was de mega-expositie “100 jaar Parker, 1.000 keer Elvi” en vele nevenactiviteiten waaronder het Elvis Film Festival, de Ed Bonja expo en de Dries Van Kuijk wandeling. Om nog maar te zwijgen van het concert dat de TCB leden gaven op zaterdagavond. Er viel zoveel te beleven op deze vier dolle dagen in Breda.

Donderdag 25 juni
Donderdagochtend 10.30 uur, aan de Veemarktstraat 66 in Breda zijn pers en vele fans reeds samengekomen. Hier achter deze gevel stond het originele gebouw waar Colonel Parker 100 jaar geleden werd geboren. Om dit stukje geschiedenis te herdenken wordt hier een plaquette onthuld om de unieke band tussen Elvis en Breda, door Colonel Parker, in de verf te zetten. Vice-president van ElvisMatters, Michel Van Erp hield een kleine toespraak om de toch wel belangrijke stempel die Colonel Parker op de carrière van Elvis had gedrukt, in de kijker te plaatsen. De toespraak werd afgesloten met de onthulling van de plaquette door de familie Van Kuijk. Klaarblijkelijk onder de indruk van het gebeuren lieten de nicht en neven van de Colonel zich gewillig fotograferen. Voor hen was dit duidelijk een emotionele gebeurtenis. Camera’s en fotografen verdrongen mekaar om de beste foto te kunnen nemen. Meteen erna trok de hele groep in het gezelschap van de familie Van Kuijk richting Holland Casino, alwaar het echte startschot voor het ‘Elvis Festival’ zou worden gegeven.

Nadat iedereen ‘volgens de regels van het spel’ was ingecheckt in het Holland Casino, ging men naar de eerste verdieping. Daar vond in de exporuimte de persconferentie plaats. Meteen was iedereen al onder de indruk van de aanwezigheid van zoveel Elvis items. Na een welkomstwoord van Ad Van Kuijk Jr. (hij was het die het contact legde per brief tussen de Colonel en zijn Nederlandse familie), nam ook Michel Van Erp nog even het woord. Waarna Ed Bonja enkele ervaringen uit zijn kindertijd met ons deelde en sprak over de band die hij had met de Colonel. Ed kent de Colonel al sinds 1948, hij was hij een vriend des huizes en noemde hem ‘Uncle Tom.’ Het was ook Ed die de knop indrukte waarmee het ‘Elvis Festival’ uit zijn startblokken schoot! Het gezelschap kon erna nog genieten van een lekker hapje en drankje. Ondertussen liep het Casino al lekker vol met Elvisfans. Die voelden zich meteen thuis want doorheen het hele casino weerklonk ‘The Presley Radio!’ Met een uitgebreid aanbod van Elvis muziek was het een feest om doorheen het casino te wandelen. En dat zou zo nog vier dagen lang duren, van ’s morgens vroeg tot midden in de nacht kon je genieten van Elvis’ muziek tot in het kleinste hoekje van het casino!

Ook al was er op de benedenverdieping nog een casino dat op volle toeren draaide, de complete eerste verdieping was ingepalmd door Elvis! Wanneer je de trap bovenkwam,
kon je meteen links gaan genieten van de prachtige fotocollectie van Ed Bonja. Die liep trouwens verspreid over de hele eerste verdieping. Je kon al wandelend van de ene ruimte naar de andere lopen en genieten van deze unieke fototentoonstelling. Het blijft verbazingwekkend hoeveel unieke foto’s er van Elvis zijn die het daglicht nog niet hebben gezien. Deze tentoonstelling was een moment van genieten van al het moois dat deze fotograaf door zijn lens heeft geschoten, in de vele jaren dat hij Elvis op het podium volgde. De vele unieke poses, die betoverende glimlach die je steeds weer raakt door merg en been. Ze waren allemaal te bewonderen in de gangen doorheen het casino.

Wie de reis verder zette, kwam in de ruimte waar het allemaal om te doen was… de expo met 1000 gerelateerde Elvis items. Die was gevestigd in de kapel van het Holland Casino, de 300 vierkante meter ruimte was een lust voor het oog, wat een sfeer was er daarbinnen! Ook al trokken de vele Elvis items de aandacht, toch hoop ik dat menig bezoeker ook eens een blik naar de zoldering heeft geworpen, want de kapel, daterend van 1501 bezit nog steeds het prachtige originele balkenwerk van destijds. De ruimte had iets magistraals en vanaf de eerste stap die je binnen zette, voelde je de aanwezigheid van Elvis. Je keek meteen op een van de mooie borden die info verschaften over de verschillende periodes/items uit Elvis zijn leven. Het mooiste bord stond meteen aan de ingang; ‘Charities.’ Waarop een deel van de tekst luidde; ‘Elvis was an extremely generous man, who not only gave presents to his family, his close friends and to complete strangers, but to many organized charities.’ (‘Elvis was een zeer genereuze man, die niet alleen aan familie, vrienden en volkomen vreemden geschenken gaf, maar ook aan vele goede doelen.’) Voor de Elvisfans is dit een gegeven dat we allemaal kennen, maar voor de bezoekers aan de expo die geen Elvisfan zijn, gaf hen dit meteen een blik op de echte Elvis! De Elvis die ons allemaal zo dierbaar is en die zoveel goeds heeft gedaan in zijn leven.

Doorheen de tentoonstelling vond je ook nog de volgende borden; The Fifties / Army Days in Europe / Hollywood / The Colonel / The Comeback Special / Las Vegas ’69 / The Egyptian Belt / The Man, the Myth. Steeds aangevuld met unieke stukken die de periode of een item benadrukten. De ontdekkingstocht doorheen de expo was op zijn minst verbluffend te noemen, vanaf het moment dat je binnenkwam, had je ogen te kort. Er was zoveel te zien, zoveel te ontdekken, zoveel informatie die je kon bijleren over de aanwezige items. Alles was netjes in vitrinekasten te bewonderen, en je zag meteen dat aan deze uitstalling dagen van werk aan vooraf was gegaan. Aan de ingang stonden twee van de paradepaardjes van de expositie; Een wit hemd met blauw geborduurde broek. Het hemd werd door Elvis in 1972 op het podium gedragen, de broek werd door Gene Doucette gemaakt in opdracht van Bill Belew. En je zag er ook het Turquoise Suit, een pak dat de ElvisMatters-leden al in maart 2008 in primeur hadden kunnen bewonderen in de shop in Turnhout. Middenin was de grootste verzameling podiumpakken te bewonderen gedragen door Elvis zijn gitarist John Wilkinson. Ruim 16! originele pakken stonden te pronken onder de aanblik van Elvis, nog eens 8 stuks lagen tentoongesteld in de vitrinekasten links en rechts van het podium. Boven deze grote verzameling, die de jaren zeventig in het spotlight plaatsten, prijkte in het kerkraam de metershoge beeltenis van Elvis. Met een tussenpauze werden daar 21 verschillende prachtige foto’s van Elvis geprojecteerd! Een lust voor het oog en menig bezoeker hield de camera bij de hand om deze unieke vormgeving vast te leggen. Onder het goedkeurend oog van Elvis kon je bij de collectie ook twee gitaren zien die John Wilkinson op het podium bij Elvis heeft bespeeld. De combinatie van de gitaren en de foto’s waarop je Elvis ziet naast John, heeft toch een stukje magie die niet te onderschatten is. Verder waren er ook originele backstage pasjes van alle TCB leden & medewerkers te vinden en tal van originele Las Vegas en Lake Tahoe-souvenirs zoals sjaaltjes, hound dogs, pins tot zelfs de RCA/International-pennen toe waarmee Elvis foto’s signeerde.
De expo bestond verder uit vier rijen met items die je doorheen Elvis zijn persoonlijke leven en carrière brachten, netjes uitgestald in vitrinekasten maar soms ook los, zoals diverse kaders gevuld met kledingstukken, maar ook unieke verzamel LP’s zoals de blauwe ‘Moody Blue’ én bijhorende blauwe vinyl-single.

De meest in het oog springende items zijn natuurlijk de persoonlijke kleding en juwelen die Elvis gedurende zijn leven droeg. Uit de jaren vijftig waren er twee vesten te zien en legeruniformen, telkens met bijhorende foto. Aan de filmfanaten was er ook gedacht, zo waren er ook diverse kledingstukken uit films te bewonderen: de broek die Elvis droeg in ‘Flaming Star,’ het prachtige rode hemd ut ‘Stay Away, Joe,’ het soldatenpak uit ‘Kid Galahad,’ uit ‘Live a Little, Love a Little’ het blauwe shirt, een broek uit ‘Easy Come, Easy Go’ en het rode hemd met witte overvestje uit ‘Frankie and Johnny’ dat Elvis droeg terwijl hij ‘Look Out Broadway’ zong in de film. De lievelingssport van Elvis was ook aanwezig, in de vorm van twee originele karatevesten. Een van de opmerkelijkste stukken uit de Vegas periode was zeker en vast ‘The Egyptian Belt,’ het is een genot om dit pronkstuk te aanschouwen! Een toch wel emotioneel moment was voor vele fans het zien van het blauwe hemd dat Elvis droeg wanneer hij voor het laatst zijn Graceland domein binnenreed.

Elvis had niet alleen een goede smaak van kleding, hij had ook een ‘schitterende’ smaak voor juwelen. In diverse vitrines kon je ze dan ook vinden, de ringen, waaronder twee 14 karaat gouden ringen die Elvis op het podium droeg en in de jaren zeventig aan John Wilkinson schonk. Eén ervan bevatte liefst 35 diamantjes! Voorts nog: de ‘The Owl Ring,’ die Elvis droeg tijdens de familiefotosessie in december 1970 en een ring die hij tijdens de opnamen van ‘That’s the Way It Is’ droeg. Ook vele kettingen, waaronder het 400 gram zware Ramshead uit goud, diamanten en smaragden, het Celtic Cross, en zelfs een gouden TCB stonden er tentoon!

Enkele vitrinekasten brachten ook de sfeer van de jaren vijftig naar voor, uit de Sun periode vond je alle ingekaderde 78 toeren platen! Vele andere zeldzame 78 toeren platen stonden er ook te pronken. En nog meer: de, voor hun tijd ver vooruit, souvenirs die Colonel Parker op de markt bracht zoals een Elvis Presley platenspeler, een Elvisfan-hoedje, buttons, lippenstift en zoveel meer.

Dat Elvis een belezen man was weet iedere Elvisfan, daar was ook op deze tentoonstelling aandacht aan besteed. Boeken die Elvis persoonlijk hebben toebehoord waren hier te aanschouwen. Zo kon je ondermeer de volgende boeken zien; ‘Man’s Eternal Quest’ / ‘Poems That Touch the Heart’ / ‘Living the Infinite Way’ en zelfs de persoonlijke bijbel van Elvis die volgens de bijhorende certficaten van Vester Presley en Larry Geller “onschatbaar” van waarde is. En wanneer je nu voor eigen ogen de boeken ziet, die je jarenlang kent van de foto’s waarop Elvis ze in zijn handen houd, doet het je toch wat. Dat was ook zo het geval bij ‘The Omen’ & ‘Letters of Helena Roerich.’ Van sommige boeken stonden er uitvergrote pagina’s bij waarop je kon zien dat Elvis zijn persoonlijke ideeën en gedachten erbij had genoteerd. Even opvallend was het karate-boek dat Ed Parker aan Elvis had geschonken, waar Elvis voor het eerst een ontwerp voor het latere TCB-logo op tekende: zulke pareltjes zijn echt onbetaalbaar op veilingen. Er waren ook tal van persoonlijke brieven en notities te zien die Elvis schreef naar medewerkers en vrienden, naast unieke documenten met de muzikanten… Kortom, wie de tentoonstelling heeft bezocht weet dat het aantal voorwerpen haast ontelbaar was.

Aangezien het ‘Elvis Festival’ was opgezet naar aanleiding van de 100ste geboortedag van Colonel Parker, werd er natuurlijk ook een gedeelte besteed aan hem en zijn familie. Unieke familiestukken zagen hier voor de eerste maal het daglicht en konden rustig worden bekeken. Vele familiefoto’s waarop de jonge Dries Van Kuijk te zien is, maar ook brieven uit de jaren dertig die hij met eigen hand schreef naar zijn moeder nadat hij naar het verre Amerika was vertrokken. Aan het einde van de expo was er een krantensectie te vinden, je kon er concertverslagen uit de jaren zeventig nalezen, maar ook van de tragische dagen in 1977… Deze expositie kwam tot stand dankzij vier verzamelaars die hun privé verzameling wilden delen met de vele fans. Buiten Graceland was dit de grootste tentoonstelling ooit van Elvis items! Door de crew van ElvisMatters werd er permanent gezorgd voor toezicht, aangezien de expo toegankelijk was voor bezoekers tussen 9 uur ’s morgens tot 3 uur ’s nachts!

Na het bezoek was er de mogelijkheid om er samen met vrienden/fans een drankje te nuttigen. Of een typische Amerikaanse snack te verorberen. Gezelligheid troef om lekker na te praten en ervaringen uit te wisselen.

Aan de andere kant van de eerste verdieping vond je de zaal waar ElvisMatters zijn tenten had opgeslagen. In deze zaal was er een uitgebreide ElvisMatters shop en de ledenstand. Dit was de plek waar gedurende de komende dagen honderden ElvisMatters leden hun gratis Parker DVD zouden komen afhalen en waar meer dan 250 bezoekers zich inschreven als nieuw lid. Welkom aan allen! Het was ook ‘the place to be’ waar je bekende Elvis fans kon ontmoeten. Ed Bonja bood er zijn foto’s te koop aan, welke hij graag voor je signeerde. Een gezellige babbel hoorde er altijd bij.

Schrijfster van het boek ‘Elvis live at the Sahara Tahoe,’ Sue McCasland was ook van de partij. Ze vertelde me dat ze Elvis 200 keer live aan het werk zag! Tijdens de december maand van 1976 zag ze Elvis voor het laatst in Vegas, toen ze alle shows bijwoonde! In die fatale augustus maand stonden ook haar koffers klaar om naar Portland te vertrekken, daar zou ze Elvis terug zien. Het heeft niet mogen zijn… Ze vertelde ook dat het voor haar een moeilijke beslissing was om haar herinneringen & foto’s in boekvorm uit te brengen, het was alsof ze een stuk persoonlijke herinneringen afstond. Ik verzekerde haar dat het plezier dat ze de vele Elvisfans ermee heeft onbetaalbaar is, en dat op deze manier haar herinneringen voor eeuwig zullen voortleven. Hetzelfde geldt voor de verhalen die ze ter plaatse deelde met de fans. En ook zij voorzag met plezier haar boek van een persoonlijk gesigneerde tekst voor de vele fans aanwezig.

In première werd ook hier het boek ‘My years with Elvis & The Colonel’ voorgesteld. En regelmatig kwamen andere bekende Elvisfans/verzamelaars in de zaal, waaronder Pal Granlund, Markus Henfling, Michael Werner, Jürgen Keilwerth, Joseph Pirzada en vele anderen.

Op donderdagavond 21 uur, was er de langverwachte première van de Parker documentaire ‘Dries, Het Nederlandse Geheim Achter Elvis,’ in de ‘Must See’ bioscoop. De reacties achteraf waren positief, velen Elvisfans waren weer een stukje meer te weten gekomen over de man achter Elvis. Deze documentaire, gemaakt in samenwerking met ElvisMatters, werd ook in de ElvisMatters-videohoek verschillende keren op groot scherm getoond.

Wanneer na de eerste dag van het festival op donderdagavond de zon is onder gegaan, konden we voor het eerst de gevelprojectie op de kapel bezichtigen. En wat een speciaal gevoel gaf het om Elvis in een zacht oranje kleur op de gevel te zien samen met Colonel Parker. Zelfs om drie uur middernacht waren er nog mensen op de been die dit voor het nageslacht op de gevoelige plaat wilden zetten! Dit spektakel zou in de nacht van zondag op maandag voor het laatst te zien zijn, ditmaal in een ‘blauwe versie.’

Vrijdag 26 juni
Op vrijdag 26 juni, de 100ste geboortedag van Colonel Parker, gaat het festival pas echt op volle toeren draaien! In de loop van de dag arriveerden de fans die een weekend-arrangement hadden geboekt, op hun kamer vonden ze een verrassingspakket en bijbehorende kaarten/pasjes voor alle evenementen. Daarbij waren ook de winnaars van de rondrit door het historische Breda aan boord van een originele Cadillac. Deze gelukkigen – de familie Bruyndonckx uit Heist op den Berg - werden thuis afgehaald per Stretch Limousine, met aan boord een gevulde bar én Elvis DVD’s.

In de voormiddag werden de inwoners van Breda verwend met een Elvis-concert vanuit de 97 meter hoge toren van de ‘Onze Lieve Vrouwe kerk.’ Tussen 10.30 en 11.30 uur bracht stadsbeiaardier Jacques Maassen er Elvisnummers ten beste, waaronder klassiekers als ‘Are You Lonesome Tonight’, ‘Love Me Tender’ en ‘Teddy Bear.’ Op deze tweede dag startte ook het ‘Elvis Film Festival,’ in de 7 zalen tellende megabioscoop ‘Must See’ kon je op diverse tijdstippen gaan genieten van Blu Ray versies van ‘Jailhouse Rock’ en ‘Viva Las Vegas.’ De kwaliteit was van uitermate grote klasse! Tevens kon je ook de originele 35 mm-film ‘Elvis On Tour’ bekijken. Wie op vrijdagavond nog in het casino vertoefde kon er meegenieten van een live concert van Bastiaan Ragas, die optrad op een podium dat bovenop een eiland van gokmachines was gevestigd.

Zaterdag 27 juni
Zaterdag 27 juni was D-Day in Breda! En je voelde het aan… de TCB Band was gearriveerd! Nu zou het festival op kruissnelheid komen. Na de soundcheck kregen de mensen die een weekendarrangement hadden geboekt de kans om de muzikanten persoonlijk te ontmoeten in de lobby van het hotel. Ook al was deze kort en krachtig (omwille van het feit dat de soundcheck was uitgelopen, was de tijd beperkt), viel ook hier op hoe gemoedelijk de sfeer is, en hoe volkomen relaxed de artiesten zich voelen bij ElvisMatters.

Ook in de expo ruimte bleef het bezoekersaantal stijgen, iedereen kon naar hartenlust foto’s nemen en een praatje maken met de bekenden die je overal doorheen het casino kon vinden. De sfeer was optimaal en iedereen genoot.

Voor wie de stad en zijn beroemde inwoner wat beter wilde leren kennen, waren er zowel op zaterdag als zondag om 14 en 16 uur stadswandelingen. Het gaf je meteen een kijk hoe de kindertijd van Dries er had uitgezien. Dat het circus al van jongsaf aan een invloed had op zijn leven was duidelijk, want wanneer het circus in de stad was, stonden de tenten vlak aan zijn geboortehuis opgesteld. Men zag de stad door andere ogen en het was prettig om te horen dat de gidsen door deze ‘taak’ zich ook hadden verdiept in het leven van Elvis. En zo Elvis ook een stuk meer waardeerden! Het prachtige weer maakte van deze wandelingen een dubbel festijn.

Maar op zaterdagavond was de TCB-show natuurlijk de grote klapper. In een utverkocht Chassé Theater gaven de TCB-leden een spetterende show ten beste voor het oog van 1650 mensen. En ze waren allemaal aanwezig; James Burton, Jerry Scheff, Glen D. Hardin én voor het eerst sinds lang ook Ronnie Tutt. Het symfonisch orkest werd geleid door Maestro Joe Guercio. Voor het eerst konden we Andy Childs aan het werk zien. Andy zal ook in Memphis op het podium staan tijdens de Elvis Week in Memphis! Hij bracht er eerst een kort gedeelte zonder groot orkest. En na een korte pauze kwam het orkest erbij en ging de zaal pas echt uit de bol. Een leuk detail was dat de zanger, Andy Childs, ook een behoorlijk stuk informatie verschafte. Hij vertelde in het sappig Amerikaanse taaltje hoe belangrijk Elvis was voor Memphis en de muziekgeschiedenis in het algemeen. Maar ook van de muzikanten op het podium kregen we achtergrond informatie. Special guest van deze avond was Bastiaan Ragas, na zijn solo optreden bracht hij samen met Andy een kippenvelversie van ‘How Great Thou Art.’ Het was zeker een van de hoogtepunten in de show en werd terecht gevolgd door een staande ovatie. De TCB leden hebben ons weer een fantastisch concert gegeven, hun solo’s waren zoals steeds ‘out of this world’. Elke keer ben je een gelukkig mens als je deze mannen aan het werk hebt gezien, ze geven je steeds een stukje magie mee van hoe het was tijdens een Elvis-concert. Want hoe je het ook draait of keert, Elvis’ spirit is always in the building tijdens de concerten!

Zoals steeds bij ElvisMatters krijgen de bezoekers nog een extraatje van formaat, namelijk de ‘Meet and Greet’ nà het concert. En dat de mensen het waarderen zag je zo op de vele gelukkige gezichten die langsheen de artiesten passeren. Elke keer mogen we dankbaar zijn dat de TCB-leden zich ook voor dit gedeelte van “het werk” inzetten, tenslotte hebben de mannen er een lange dag opzitten en hebben ze net meer dan twee uur op het podium gestaan. Prachtig moment aan het begin van de sessie was toen Jerry Scheff in de lange rij wachtende, een vrouw in een rolstoel opmerkte. Niets weerhield hem ervan om de vrouw persoonlijk te gaan begroeten, een geste die aantoont dat Jerry het hart op de juiste plaats heeft. Al hadden we daar nooit aan getwijfeld. De sessie verliep ondanks de enorme massa volk heel vlot en iedereen kon zijn foto of persoonlijk item laten signeren. Het was ruim na middernacht toen de signeersessie erop zat en de fans tevreden huiswaarts keerden.

Zondag 28 juni
Op de laatste dag van het festival, zondag 28 juni, werd het zoveelste nieuwe lid ingeschreven, een vierjarig jongetje werd met trots lid van ElvisMatters! Verbazingwekkend hoe er steeds weer nieuwe generaties Elvis fans opduiken. En wie dacht dat het op zondag kalmer zou zijn, had het compleet mis. Want op deze dag waren de wandelgangen van het casino nog steeds gevuld met gelukkige fans, sommigen kwamen nog een tweede kijkje nemen naar de bonte verzameling die in de expo te zien was. Er was ook nog steeds de gelegenheid om één van de films te bekijken of de stadswandeling te maken. Het Holland Casino had zijn bezoekers ook een reis naar Graceland beloofd. Al wie een gokje waagde in het casino had meteen de kans om een reis naar Elvis town te winnen. Maar wat is er gebeurd? Verspreid over de vier festival dagen heeft het casino wel vijf! reizen uitgeloot!

We wisten het, we waren gewaarschuwd maar toch zijn we allen overdonderd door wat ElvisMatters ons in de geboorteplaats van Colonel Parker aanbood. Iedereen die aanwezig was, weet dat het ruime aanbod aan activiteiten in en rond het Holland Casino gigantisch was en dat iedere fan aan zijn trekken kwam. Dit was ongetwijfeld terug een van de hoogtepunten in het zesjarig bestaan van de club.