Suzanna Leigh, co-star uit ‘Paradise Hawaiian Style’

“Er was geen kusscène, maar
dat maakten we achteraf goed”

Eén van de (vele) vaste gezichten op elke Elvis Week in Memphis, is Suzanna Leigh. Geen toeval, want de van oorsprong Britse actrice woont al jaren in Memphis. Suzanna organiseert er in augustus zelfs haar eigen “Garden Party”, waarop een 30-tal fans uitgenodigd zijn. Die krijgen dan de kans om bij haar thuis ‘op bezoek’ te komen, en te genieten van haar uitstekende Britse hapjes. We maakten die happening al enkele keren mee, en als Suzanne ook volgend jaar op post is, geven we de meereizende leden uiteraard de kans haar Garden Party bij te wonen. Dit is Suzanna’s Elvis-verhaal.

In de zomer van 1965 keerde Elvis terug naar het prachtige eiland Hawaii om zijn 21ste langspeelfilm op te nemen. Hij vertolkte er de rol van Rick Richards, een piloot die een chartermaatschappij opricht met zijn vriend Danny Kohana (James Shigeta). Aan zijn zijde schitterde de aantrekkelijke 20-jarige Britse actrice Suzanna Leigh, die de vrouwelijke hoofdrol speelde: Judy Hudson, secretaresse voor de charter maatschappij. Rick viel snel voor de charmes van Judy en samen met de fantastische natuurscènes werd dit een nieuwe Presley klassieker.
De carrière van Suzanna Leigh startte in 1960. Haar CV is indrukwekkend met 26 langspeelfilms en talloze rollen in TV series. Ze werkte met legendes als Tony Curtis en Jerry Lewis, maar de film waar het meest over te vertellen valt, blijft nog steeds ‘Paradise, Hawaiian Style’.
Suzanna – inmiddels moeder van een 28-jarige dochter Natalia, vertelt heel open over haar dagen met Elvis en hun unieke vriendschap. Sedert het draaien van ‘Paradise, Hawaiian Style’ is Elvis nooit uit haar gedachten gegaan en houdt ze mooie herinneringen over aan de opnamen in de zon met werelds grootste superster.

Hoe kwam je in contact met Elvis?
Mijn broer, die een groot fan was, is tien jaar ouder dan mij, dus ik hoorde al van kindsaf zijn platen. Ik weet nog dat ik als klein meisje hem op de radio hoorde met het lied ‘Old Shep’. Toen ik het hoorde begon ik te huilen, omdat er zo een magie in het lied zat. Natuurlijk kwam het door zijn stem. Tot de dag van vandaag vind ik dat niemand in de buurt van zijn talent komt.

Wat dacht je toen je in één van zijn films terecht zou komen?
Dat was geweldig! Ik had al verschillende films in Hollywood opgenomen en producer Hal Wallis zocht een Britse actrice om als tegenspeelster van Elvis op te treden. Ik was enorm opgewonden om aan die film te kunnen meewerken.

Hoe lang bleven jullie effectief in Hawaii om te filmen?
De bedoeling was dat we er 15 dagen zouden voor uittrekken, maar het werd langer en langer – wat me natuurlijk niet stoorde. Uiteindelijk zijn we er drie maanden gebleven, vooral door Elvis’ liefde voor het eiland. Hij had zoveel autoriteit dat hij regelmatig tegen de regisseur zei dat hij ‘even geen zin had’ om te filmen, en dan gingen we er samen vandoor om wat te praten. Geen enkele Hollywood ster zou dat klaar krijgen, maar het ging hier om Elvis.

Veel mensen herinneren zich de nogal vervelende kleine actrice Donna Butterworth.
Wel, ik had er geen probleem mee, maar Elvis wel. Als je naar de film kijkt, zul je Elvis op een vreemde manier zien kijken tijdens bepaalde scènes met haar. Ik herinner me dat ze enorm over-the-top was en ze kon ons nogal op de kast jagen. Ik heb geen enkel idee wat er na de film met haar gebeurd is.

Was jij dat echt die het vliegtuig bestuurde?
Jammer genoeg niet, maar ik raakte er wel door gefascineerd en heb uiteindelijk wel mijn piloten-licentie behaald.

Ik geloof dat Elvis een verrassingsgast in het hotel in Hawaii had?
Bedoel je de dame met de jas? Ze leek een gewone, alledaagse Elvisfan en ze was heel lief en aantrekkelijk. Ze bracht nogal wat tijd door met ons en ik begon haar echt te mogen. Op een dag, toen ze in gesprek was met Elvis, droeg ze een lange jas die ze opeens liet vallen...ze had helemaal niets aan. Toen ze daar stond te lachen, rende ik weg met plaatsvervangende schaamte, maar Elvis riep me terug. Hij wou de confrontatie niet alleen aangaan, en gaf uiteindelijk rustig een handtekening.

Ondanks dat er foto’s zijn waar jullie mekaar kussen, is er geen kusscène in de film.
Nee, maar dat hebben we achteraf goed gemaakt! De film was al opgenomen toen achttien fotografen publiciteitsshots kwamen nemen. Elvis riep ineens ‘We doen het’. Dus, dat is de reden waarom er foto’s bestaan van ons terwijl we kussen, terwijl het niet in de film gebeurt.

Er is een scène in de film waar je boos wordt op Elvis en hem uitscheldt. Was dat makkelijk?
Wel, we zijn professionele acteurs die hun werk doen. Ik meende het niet!
Wat vond je van Elvis’ acteerprestaties?
Hij was heel professioneel en nooit te laat op de set. Elvis kreeg nooit acteerlessen, en ik ook niet – maar zijn kennis over Shakespeare was verbazend. Hij hield ervan passages op te zeggen, en hij kon dat altijd beter dan mij!

Was Elvis’ interesse in Shakespeare het belangrijkste onderwerp tussen de scènes door?
Haha, zeker niet. Na het filmen gingen we zo snel mogelijk weg om te praten, omdat de tijd steeds kostbaar was. We maakten enkel deze ene film samen en hielden ervan om te kletsen. Elvis had me graag in ‘Easy Come, Easy Go’ en Hall Wallis was bereid om op Elvis’ verzoek in te gaan, maar de bond van Britse acteurs gaf me geen toestemming om weer een Amerikaan te spelen.

Sprak Elvis soms over zijn moeder?
Zijn moeder en mijn vader zijn op ongeveer dezelfde leeftijd gestorven. Hij vertelde me dat zijn moeder me graag zou hebben en dat hij haar miste. Mijn vader moedigde me altijd aan, net als zijn moeder. Als er iemand is die je al op jonge leeftijd aanmoedigt, dan komen je dromen uit. Gladys heeft gezorgd dat er dromen van Elvis uitkwamen.

Was je het slachtoffer van de beroemde practical jokes?
Elvis haalde die grapjes meestal uit met de andere mannen, maar ik heb hem wel een keer verrast tijdens een break op de set. De make-up-verantwoordelijke had me perfect opgemaakt als oudere dame en met een beetje hulp van de kleedster, kwam het heel overtuigend over. Elvis was verrast om dat vreemde mens op hem af te zien komen. Ik vertelde dat het me gelukt was voorbij de security te komen en dat ik graag een handtekening wou. Tot mijn verbazing had hij nog steeds niet door dat ik het was. Elke oud dametje dat het klaarspeelde om voorbij de beveiliging te geraken verdiende natuurlijk een handtekening. Toen hij aan het signeren was gooide ik mijn kap af, waar Elvis van schrok. Iedereen, inclusief Elvis, kon er hard om lachen.

Wat zorgde er voor dat jullie zo goede vrienden werden?
Elvis had die verbazende kracht. Als je hem leerde kennen, zou je hem dingen willen vertellen die je aan iemand anders niet zou vertellen en het voelde aan alsof hij helemaal begreep waar je het over had. Ik was blij dat ik zo open met hem kon spreken, omdat ik wist dat hij om me gaf en wat me overkwam toen ik nog een kind was. We brachten zestien uur per dag samen door tijdens het filmen en dat ging zo drie maanden door. Het was haast logisch dat we zo naar mekaar toegegroeid waren. Hij was heel vriendelijk en een prachtige vriend.

Zag je hem na het filmen nog terug?
Jammer genoeg niet. Elvis hield er niet van om over de telefoon te spreken en ik zag hem niet meer om persoonlijk te praten. Ik heb wel nog naar Graceland geschreven. Ik heb wel een show gezien in Las Vegas. Dat was in 1972, maar ik ben niet backstage geweest. Hij wist niet eens dat ik in het publiek zat. Het was wel schitterend om hem voor zijn fans zien op te treden. Ik was, en ben nog steeds, een groot fan en hij was geweldig op het podium.

Elvis staat erom bekend dat hij erg vrijgevig was.
Ja, dat klopt zeker. Op zekere dag schonk hij me een Harley, en even later had iedereen in zijn omgeving er één. Dat was ongelofelijk. Hij gaf me ook een armband die ik jarenlang koesterde, maar die is jammer genoeg gestolen. Ik herinner me ook een Britse moeder en dochter die vaak rondhingen op de set. Iedereen schrok toen het nieuws verspreid werd dat de moeder onverwacht gestorven was aan een hartstilstand. Elvis was onder de indruk en bezorgd. Hij zorgde voor het meisje en hij heeft er zelfs voor gezorgd dat het lichaam van de moeder terug in Engeland geraakte. Allemaal op zijn kosten. Zo was Elvis.

Zeg eens eerlijk: ging het verder dan vriendschap?
Neen. Elvis noemde me vaak de zus die hij nooit had en ik zag hem als een broer. Wellicht vertelden we mekaar zoveel, net omdat er geen lichamelijke relatie was.

Heb je nog meer ongepubliceerde foto’s zoals die uit je boek?
Ik heb een reeks foto’s van Elvis en mij, terwijl we zonnebaadden, die nooit getoond zijn. Ja, ik heb dus een aantal foto’s die elke fan kunnen blij maken. Maar die hou ik nog even voor mezelf.

(Vertaling: David Hamal)