Bad Nauheim, 50 jaar later

Op zaterdag 21 en zondag 22 juni trokken 55 EM-leden naar Duitsland, voor een weekendje “GI Elvis”. We bezochten ondermeer de Ray Barracks in Friedberg, de hotels (en privé-woning) waar Elvis in Bad Nauheim verbleef, de plaatsen waar hij voor foto’s had geposeerd en natuurlijk de lokale ‘Sporzheim’ waar hij op 8 januari 1960 z’n 25ste verjaardag vierde. Mede-reizigster Nancy De Fleurquin stuurde ons volgend verslag.

Zaterdagmorgen 21 juni 2008,startte voor 55 ElvisMatters leden een trip naar de Europese Elvis hot-spot bij uitstek; Bad Nauheim! Met opstapplaatsen voor de Belgische reizigers in Berchem en Turnhout, en voor de Nederlandse in Eindhoven en Venlo was het voor iedereen zo gemakkelijk mogelijk gemaakt. Het ging er direct heel gezellig aan toe, ook het weer zat mee. Het was lekker warm en algauw werden jassen weggestopt, wat we toen nog niet wisten was dat die het hele weekend niet meer zouden hoeven worden boven gehaald! Na de laatste opstapplaats in Venlo, vertrok rond 11u15 de bus richting Duitsland.
Eens onderweg werd iedereen door verwend met een rijk gevuld ontbijtpakket met diverse sandwiches, sinaasappelsapjes, flesje water, een servet en lepeltje ingesloten. Een yoghurt volgde, en alsof dit nog niet genoeg was kregen we ook nog een zoetigheid als dessert en een gezonde appel. Een ding was zeker, we vertrokken niet met een lege maag naar Duitsland, daar werd heel goed voor gezorgd door ElvisMatters!
Om helemaal al in de sfeer van de ‘soldatentijd’ van Elvis te komen, konden we genieten van de film ‘GI Blues’, later gevolgd door een exclusieve Europese première van de nieuwe Graceland DVD die op dat moment nérgens anders verkrijgbaar was. Terwijl we richting Bad Nauheim reden, deed dat menig Elvis fan al wegdromen van de komende USA reis volgend jaar!
Na nog een tussenstop om iets te eten, zijn we rond 15.45 uur in Bad Nauheim gearriveerd. Bad Nauheim is een heel rustig dorpje, en het lijkt alsof het pas vol leven komt wanneer er een groep Elvis fans arriveert! Na het inchecken dat van een leien dakje verliep, kreeg iedereen dan de kans om zich wat te verfrissen. Om 16u55 werden we allemaal terug benden verwacht, en aan de ingang van het hotel stond de hele groep mooi op post! Van Peter kregen we dan het verloop van de verdere avond te horen. We ontmoetten Klaus-Kurt Ilge voor het eerst, die ons een rondleiding in Bad Nauheim zou geven. Klaus-Kurt vertelde dat hij 65 jaar was, en hij had Elvis bijna dagelijks gezien tijdens de periode dat hij in Duitsland woonde. Ook aanwezig waren Markus Henfling, Duitse topverzamelaar, samen met zijn gezin. Op de parking van het hotel stond een gouden Cadillac geparkeerd als verassing van de lokale Duitse fanclub ‘Elvis Presley Verein.’ Peter had de opdracht gekregen om twee mensen aan te duiden die iets extra verdienden, uit zo’n groep kiezen was voor hem duidelijk een moeilijke opgave. Maar hij vond dat Luc en Sabien Cox de tour vanuit de gouden Cadillac mochten meemaken! Zij waren immers net voor de Memphis-reis gehuwd, en verdienden dus wel een speciale attentie. Rond 17.15 uur vertrok de groep per bus naar Friedberg. Onderweg vertelde Klaus-Kurt honderduit over Elvis. Zo kregen we o.a. te horen dat hij zelfs eens een ritje in de wagen van Elvis had gekregen. Toen Elvis op de radio zong tijdens die rit, draaide Elvis de volumeknop zelfs zachter! Via de weg die Elvis zelf meermaals heeft genomen, reden we naar de kazerne van Friedberg, ‘Ray Barracks’, de eerste stop van de tour. Aan de hoofdingang werd een eerste maal halt gehouden, en was er voldoende mogelijkheid om foto’s te nemen. Het is uniek dat we dit nog kunnen zien want het complex maakt deel uit van een stedelijk renovatieproject en zal dus met de tijd worden gerenoveerd. Met andere woorden, nu zagen we nog een stukje Elvis-geschiedenis dat er weldra niet meer zal zijn. Na de hoofdingang reed de bus naar de ingang die we kennen van foto’s waarop Elvis handtekeningen uitdeelt! Al is de ‘Ray Barracks boog’ niet meer aanwezig, toch is het wel speciaal om op deze plaats te staan. De bus reed vervolgens terug naar Bad Nauheim alwaar we halt hielden aan de Goethestraße. Aan het huis met huisnummer 14, waar Elvis het grootste deel van zijn legerdienst woonde, kregen we uitgebreid verslag van de vele ontmoetingen die Klaus-Kurt met Elvis meemaakte. Klaus-Kurt had zelfs de foto’s meegebracht zodat we meteen de omgeving herkenden. Zo vertelde hij o.a. dat hij 304 handtekeningen van Elvis heeft, waarvan Elvis zei dat hij nog geld zou kunnen van maken. Iets wat Klaus-Kurt tot op de dag van vandaag nog nooit heeft gedaan! Als tiener was het voor hem niet gemakkelijk om vele foto’s te kunnen nemen, een filmrolletje in die tijd kostte 3 Duitse Mark. En erna had je dan nog de ontwikkeling van de foto’s… Dus nam Klaus-Kurt een baantje als krantenjongen. Zo stond hij ook op een dag aan de kazerne om Elvis een krant te bezorgen, die wou er 25 cent voor betalen maar Klaus-Kurt weigerde dat pertinent! Met zijn verdiende centjes had Klaus-Kurt ook een transistorradio gekocht, en het werd een wekelijks vertrouwd gebeuren om de radio mee te brengen naar het huis van Elvis. Daar werd er op Radio Luxemburg naar een Elvis programma geluisterd. De jongeren hebben er zelfs het geluk gehad dat Elvis meezong bij sommige van zijn liedjes, al wou hij niet dat er dan foto’s werden genomen.
Het was een genot om de verhalen aan te horen, en je zag duidelijk dat Klaus-Kurt er nog steeds heel veel leuke herinneringen aan heeft! De aanwezigheid van deze man aan het huis in de Goethestraße, gaf voor iedereen aanwezig toch een extra dimensie! Van daar werd de tour al wandelend verder gezet, wat heerlijk was aangezien een stralende zon ons vergezelde. Een derde herkenningspunt wat we bezochten en kennen van de foto’s waarop Elvis is te zien in Duitsland, is het brugje dat nu de officiële naam ‘Elvis Presley Boulevard’ draagt. Ook hier voel je toch een stukje Elvis, omdat je deze foto al jarenlang kent en nu eindelijk op diezelfde plek staat. Al wandelend kwamen we dan aan een nog meer bekende plaats, het Poorthuis. Die prijkt op het hoesje van ‘A Big Hunk O’ Love’. Aan ‘de boog’ konden we weer enkele foto’s nemen, het enige spijtige eraan is dat de stad het nu toelaat dat auto’s er mogen parkeren. Wat de eens zo stille straat een drukke indruk heeft. Laatste stop van deze geweldige namiddag, Hotel Grunewald. Hier verbleef Elvis van 11 oktober 1958 tot hij op 3 februari 1959 verhuisde naar zijn definitieve Duitse verblijfplaats in de Goethestraße 14. Op de hoek van de straat naast het hotel staat een klein monumentje, ter nagedachtenis aan het feit dat Elvis tijdens zijn legerdienst in Bad Nauheim woonde. Op deze plek werd een groepsfoto genomen. Altijd een moment voor grapjes zoals de aanwezigen zullen kunnen beamen.
Daarna gingen we met z’n allen terug naar ons ‘eigen’ hotel, hotel Rosenau. Na een stevige wandeling door het park arriveerden we rond 20 uur terug op onze kamer. Even tijd om ons te verfrissen, want om 20u40 werden we terug aan onze bus verwacht die ons naar het restaurant bracht waar Elvis zijn 25e verjaardag vierde. De club had geen beter restaurant dan het Sporzheim (in de Hauptstrasse 102) kunnen kiezen om deze eerste dag in schoonheid af te sluiten. Daar kregen we een lekkere maaltijd voorgeschoteld, bestaande uit een slaatje met lekker sausje als voorgerecht, gevolgd door ‘n lekker stuk vlees met friet à volonté. Niemand had nog honger of dorst na dit gezellig samenzijn. De sfeer zat er duidelijk in, en de ambiance werd nog een knopje hoger gezet toen de Duitse zanger Rainer ons vergaste met een optreden. Bijna een uur lang bracht hij afwisselende Elvis muziek. Waarbij hij menig maal de medewerking van het publiek vroeg. Vooral bij ‘So High’ kreeg hij letterlijk iedereen van zijn stoel! Het werd ruim na middernacht toen de sfeervolle avond eindigde. Wie terug wou naar het hotel had de mogelijkheid om met de bus mee terug te rijden. Anderen besloten om Bad Nauheim nog wat verder te verkennen. In ieder geval kroop iedereen die avond met een glimlach in bed!
Na een nacht in een ge-airconditioneerde kamer genoot iedereen op zondagmorgen van een stevig ontbijt. Afspraak was om 11u aan de bus, waarna deze ons nogmaals tot midden in het dorpje van Bad Nauheim bracht, waar iedereen de kans had een laatste maal het centrum te verkennen, (Elvis-)souvenirs aan te kopen en een terrasje te pakken. Rond 14 uur werd iedereen terug aan de bus verwacht en even later vertrokken we terug richting België. Van de Graceland DVD kregen we nog verdere exclusieve beelden (disc 2) te zien. En onderweg kreeg iedereen nog de mogelijkheid om een maaltijd te verorberen in een wegrestaurant. De reis werd aangenaam verder gezet met de lange versie van ‘This is Elvis’, en voor iedereen het wist was de bus al in Venlo gearriveerd, waar de eerste mensen afstapten. Na de afstapplaatsen Eindhoven, Turnhout en Berchem was iedereen rond 19.40 uur met een ‘pocketful of memories’ terug thuis. Ongetwijfeld reeds mijmerend over de vele plaatsen die we hadden bezocht, en ervaringen die we meegemaakt hadden. ElvisMatters heeft heel wat mensen samengebracht, een fijne tijd bezorgd en herinneringen voor het leven gegeven! Kortom, terug een geslaagde reis, waar de deelnemers nog lang zullen van genieten.