The Elvis Festival:

A Hot Rockin’ Night in Tilburg

Een bomvolle zaal, een swingend klinkend rockorkest van 65 man, the Electric Band, Maarten Jansen, The Explosion Rockets én natuurlijk the Sweet Inspirations: wat kon met dié combinatie misgaan? Meer dan 500 mensen kwamen, en zagen dat het goed was.

Nadat ElvisMatters in de Tilburgse rockzaal ‘013’ eerder al de TCB Band had gepresenteerd, pakten we op Pinksterzondag op dezelfde plek uit met ‘The Elvis Festival’: een bruisende cocktail van de bekendste nummers uit de carrière van Elvis, met de authentieke Sweet Inspirations als zoete kers op de taart.

Om de toon meteen te zetten, hadden onze vrienden van de Cadillac LaSalle-club voor een verrassing gezorgd: aan de oprit naar ‘013’ stond een vloot originele Cadillacs geparkeerd, in alle kleuren en van alle bouwjaren. Zowel de Cadillac ’56, die Elvis in een roze uitvoering aan zijn moeder cadeau gaf, als de legendarische Eldorado ’59 (met reuzenvinnen) verwelkomden de bezoekers. Van een unieke foto-gelegenheid gesproken.

Maar waar het de meeste fans om ging, speelde zich onder het dak van de grote podiumzaal af. Openingsact waren de Nederlandse rockers “The Explosion Rockets”. Nadat we de groep van leadzanger Ruud Kuijpers al eens in Sint-Oedenrode aan het werk hadden gezien, waren we meteen verkocht: dat is top-rock, met grote klasse. In Tilburg bewezen ze hoe goed ze écht wel zijn. Vanaf het eerste nummer, knalde de Elvis-sound door de speakers. Ruud en de Rockets werkten het hele lijstje van van topsongs uit de fifties én sixties. Tot plezier van velen deden ze zelfs een extraatje, toen ze de pas uitgebrachte versie van ‘I’m A Roustabout’ live speelden. Super! Ook al was de tijd scherp gezet op maximaal 45 minuten, toch vroegen we de Rockets om er nog twee nummers bij te doen. Een zaal die zo op temperatuur was, kon moeilijk zonder toegift de pauze in gaan. Flink bezweet maar uitermate tevreden, zochten de Explosion Rockets weer de kleedkamer op. Het was daar en toen dat meteen rendez-vous gegeven werd voor een volgende samenwerking met deze fanclub. Na The Elvis Festival twijfelt echt niemand er nog aan dat dit de beste rockband van de Lage Landen is.

Omstreeks kwart over 9 was het tijd voor de hoofdact van de avond: het groot Orkest van Rauw, onder leiding van Alex Steurs en met vocale steun van Myrna Smith, Estelle Brown en Portia Griffin – The Sweets! Een dag eerder stonden ze nog voor een bomvolle zaal in Milaan, dit keer werden ze op een warm Nederlands applaus verwelkom.

Ook al waren de dames ’s middags in het hotel aangekomen en hadden ze alle tijd genomen om te rusten, toch speelde de vermoeidheid van de opeenvolgende concerten en het tijdverschil met de States hen parten. Vooraf had Myrna te kennen gegeven dat ze wellicht zou passen voor de handtekeningensessie, wat ze uiteindelijk ook deed.

Maar vanaf de openingsnoot van ‘Also Sprach Zarathustra’, was de vermoeidheid in één klap weg: de drie Sweets stapten onder luid applaus het uitgestrekte podium op, en namen plaats naast het 60-koppige orkest.

Met ‘The Elvis Festival’ waren we inmiddels aan de 8ste show met dit orkest toe, dus wisten we hoe krachtig de klank van 60 spelers tegelijk is. Bij de 8 paukenslagen van ‘2001’ begrepen we het nog maar eens: niets – werkelijk niéts – kan live muziek vervangen. Wat een heerlijk gevoel om de seventies-hits van Elvis weer vlak voor je tot leven te zien en horen komen. Luister thuis even naar toppers als ‘Proud Mary’, ‘Polk Salad Annie’, ‘My Boy’, ‘Bridge Over Troubled Water’ of het zeer orkestrale ‘American Trilogy’, en je weet meteen dat die prachtige orkestklanken onmogelijk geëvenaard kunnen worden door muziek uit een doosje. In Tilburg was dat net zo: Maarten Jansen ploegde zich met gemak door het seventies repertoire van The King, en voelde zich zo goed tussen al dat muzikaal geweld, dat hij eventjes de rol van dirigent Alex Steurs overnam. Wat een feest, wat een explosie van muziek.

Even was er ook tijd om Myrna in de bloemetjes te zetten, toen het orkest – voor haar compleet onverwacht – Happy Birthday inzette. Myrna vierde haar verjaardag op het podium van 013, en dat kon onmogelijk zomaar ‘vergeten’ worden. ‘Sweet Myrna’ was duidelijk ontroerd, en bedankte het publiek met kushandjes. Na al die jaren zijn de mensen die met Elvis gewerkt hebben, vrienden geworden voor de fans, en dat unieke gevoel was in 013 bijna tastbaar aanwezig. Sommigen hadden zelfs een cadeautje bij voor haar.

Maar veel adempauze gunde Maarten Jansen het orkest en de Electric Band niet. Muziek moest er komen, en liefst direct. Zo volgden nog ‘Burning Love’, ‘Just Pretend’, ‘Whole Lotta Shakin’ Goin’ On’, ‘Johnny B. Goode’, … allemaal als pareltjes aan mekaar geregen. En ook dit keer kon het grote orkest niet zonder toegift naar huis. Ruud Kuijpers werd erbij gehaald, en samen met Maarten sloot hij deze prachtige avond af. Elvis lééft, 30 jaar later. Vraag dat maar aan wie er op 27 mei bij was.

The King zelf, zou trots geweest zijn om zijn eigen nummers na al die jaren op deze manier terug te horen: met respect voor de manier waarop hij zijn nummers het liefst had én met de onvervangbare Sweets als extra vocale toets. Heel veel dank aan al wie dit feest meemaakte, niet in het minst aan de artiesten en de collega’s van de Cadillac Club voor de prachtige omkadering. We want more…!