Jönköping (Zweden), 10 maart
Elvis’ Guitarists On Stage

James Burton is volop bezig aan een recordjaar. Midden maart werkte hij een unieke 10-daagse tournee doorheen Zweden af. James was de speciale gast van de populaire Zweedse rockgroep 'The Cadillac Band' en deed in minder dan 14 dagen 10 rockzalen aan. Reden genoeg om - op uitnodiging van James - enkele shows mee te maken. Van een fantastische ervaring gesproken. James brengt uiteraard enkele Elvis-klassiekers, maar last ook een Ricky Nelson-set in, met "Travellin' Man" en "Hello Mary Lou" als hoogtepunten. De solo's van James worden niet alleen door het Zweedse publiek op handgeklap onthaald, ook de Zweedse pers is onder de indruk van zoveel vakmanschap. Speciale gast-vocalisten tijdens deze tournee zijn ondermeer Larry Cole, Svenne en John Wilkinson.
Het was voor het eerst dat de twee Elvis-gitaristen samen op tournee gingen. In totaal werden 10 shows gespeeld, in evenveel uitverkochte zalen. Overigens dateert de eerste samenwerking tussen beiden al van 1968, toen James gitaar speelde op de singles van John. Een welgemeende proficiat aan de organisator Ulf Nilsson, die we graag tijdens de voorbereidingen (én ter plaatse) geholpen hebben.

Stadthalle Soest (Duitsland), 31 maart
The American Sound Show

De Duitse fanclub ‘Elvis Presley Gesellschaft’ timmert onder leiding van voorzitter Peter Beines al een tijdje aan de weg. Met succes, want de club die ooit op sterven na dood was, werd dankzij de juiste aanpak – investeringen in kwaliteit en mensen – weer nieuw leven ingeblazen. Peter en zijn crew organiseren drie tot vier concerten per jaar, meestal in Soest, op 3 uurtjes rijden van Antwerpen en Breda.
Op 31 maart stonden de ‘Memphis Boys’ op het podium van de Stadthalle, in de originele bezetting waarmee Elvis in januari en februari ’69 tal van hits opnam in de American Sound Studio: Don’t Cry Daddy, In The Ghetto, Suspicious Minds, Any Day Now, … het is muziek die tot het beste van zijn repertoire behoort, en waar Elvis na 10 Hollywood-jaren gretig indook.
Eén ding dient gezegd over de ‘Memphis Boys’: na bijna 40 jaar is er nog geen komma veranderd aan hun muziek. Daar waar de TCB Band iets ‘vrijer’ te werk gaat, kleurt de ploeg van leadgitarist Reggie Young nog steeds binnen de lijntjes. Geen slag verkeerd, geen noot te vroeg. Verbazingwekkend precies dus, maar die kracht is tegelijk ook een zwakte. Ruimte voor solo’s of ‘live endings’ is er niet. De nummers klinken live vandaag precies hetzelfde als toen, 40 jaar geleden in de studio. Een must om het een keer mee te maken, maar misschien nét onvoldoende om onvoorwaardelijk elke show van de Boys te willen bijwonen. Leadzanger James Brown – blank en Brits – had de ideale stem voor de ’69 muziek: rauw, krachtig, hard, met een hoog Don’t Mess With Me-gehalte. Héérlijk, en een bewijs te meer dat de keuze van de leadzanger vaak belangrijker is dan het repertoire.
Afrondend: geen seconde spijt gehad van de verre trip, maar met één American Sound Show per zoveel jaar kom ik voorlopig wel toe.

Randers (Denemarken), 7 april
TCB In Randers

De ploeg van onze Deense collega’s “Elvis Unlimited” presenteerde tijdens het Paasweekend de TCB Band in Denemarken. Anders dan onze eigen TCB-shows, werkt de Deense fanclub liefst met verschillende vocalisten. Uit de groep van leadzangers onthouden we vooral de Deense ster Steen Jorgenson en onze eigen Maarten Jansen, die het publiek moeiteloos op zijn hand kreeg met typische live songs als ‘Polk Salad Annie”, of het heerlijk ingetogen “Unchained Melody”. Lichte tegenvaller was gast-zangeres Kathy Westmoreland (foto), die vocaal een paar keer uit de bocht ging – maar het publiek vergaf het haar graag. Het wàs per uiteindelijk een tijdje geleden dat Kathy nog live opgetreden had, en een operastem moet nu eenmaal gesmeerd blijven.
Slotsom: een mooie show, perfect georganiseerd door de ploeg van Henrik Knudsen, maar het uitgebreide pakket aan gastzangers had voor ons niet gehoeven. Maarten en de TCB Band hebben ruimschoots de kracht die nodig is om een zaal aan het swingen te krijgen..