One Night With The King. Het zou de grootste show van ElvisMatters worden, tot op heden. We vieren per slot van rekening maar één keer ons 3-jarig bestaan, right? Maar wat de 2000 bezoekers in het prachtige Frits Philips Muziekcentrum op 20 mei te zien kreeg, oversteeg alle verbeelding. Wat een swingende, rockende, knetterende, Elvisshow!

Bij een concert als “One Night With the King” speelt de organisatie op zeker en onzeker tegelijk. Zeker omdat deze line-up (de volledige TCB Band, the Imperials, the Sweet Inspirations, Joe Guercio + orkest) succes garandeert. Zet hen samen, en de vonken knetsen eraf. Maar tegelijk ook onzeker: wàt als één van de artiesten plots wegvalt, door een gemiste vlucht of wegens ziekte? Het blijft toch altijd ‘vingers kruisen’ tot het doek opgaat.

De hele ploeg van ElvisMatters heeft lang en hard aan deze show gewerkt, en dat merkte je: verzorgde affiches, een feilloze ticketverkoop (sold out!), piekfijn verzorgde programmaboekjes en een Extra Large Elvis-boetiek met de nieuwste items uit Graceland. Vrij snel werd duidelijk dat die inspanningen door iedereen gesmaakt werden. Nog voor de ‘houselights’ dimden, klonk er in de zaal al applaus – omdat iedereen wel aanvoelde welke speciale avond het zou worden.

De sfeer was onbeschrijflijk toen de helden het podium opstapten: wat een applaus, wat een ambiance! Daar stonden ze weer naast mekaar, de exacte line-up van Elvis Presley. Deze mensen schreven met Elvis muziekgeschiedenis, zij zijn het die de King de klank gaven die hij wilde. En nu, op 20 mei, het verjaardagsfeestje van ElvisMatters, stonden ze vlakbij ons in volle getalsterkte. James Burton, de onbetwistbaar beste gitarist ter wereld, had het reuze naar z’n zin, en dat merkte je: compleet ontspannen toverde hij opnieuw de mooiste solo’s uit z’n instrument. De band zién is al een ervaring op zich – uiteindelijk stonden zíj wel jaren pal naast Elvis op het podium! – maar hen horen is nog een andere ervaring. Na al die jaren hebben ze nog geen millimeter aan kwaliteit ingeboet. Samen met het ijzersterke orkest, the Concert Band of Rauw, en Joe Guercio lieten ze de muziek van Elvis weer klinken zoals 30, 35 jaar geleden.

De songkeuze was niet toevallig: Jenson Bloomer hééft nu eenmaal een stem die zich uitermate leent voor grote orkest-songs, en dus passeerden magistrale nummers als “Bridge over Troubled Water”, “My Boy” en natuurlijk” Just Can’t Help Believin’” al in het eerste deel de revue. Lee Towers rondde het eerste deel af, met 4 nummers: “That’s All Right Mama”, “Just Pretend”, “You Gave Me A Mountain”, en “Suspicious Minds”. Wat een talent, wat een fenomenale stem, wat een ambiance-maker. Geen wonder dat Lee nog altijd de populairste artiest van Nederland is. We waren wàt blij dat hij ondansk z’n drukke schema voor ons tijd wou maken! Thanks, Lee!

Deel twee trapte af met 4 heel bijzonder nummers: de Sweet Inspirations deden “Amazing Grace” a capella, gevolgd door “Sweet Inspiration” (met TCB- begeleiding). Nadien kwamen the Imperials, met de allerbeste stemmen ter wereld. Je kon een speld horen vallen toen ze “Sweet Sweet Spirit” (ook a capella) inzetten, gevolgd door “He Touched Me”. Twee fantastische nummers, die smaakten naar méér – en er komt ook méér. Joe Moscheo (baszanger van the Imperials) kondigde het al aan op het podium: op 7 oktober staan the Imperials een avond lang in volle spotlicht, zodat de groep alle registers kan open trekken. Wie hen zaterdag 20 mei hoorde, weet dat de solo-show (met Maarten Jansen en Barbara Dex) niets anders dan een nieuwe voltreffer wordt! Eén verschil: dit keer zijn de tickets beperkt tot 500 stuks.

Meteen nadien walste Jenson Bloomer door een reeks minder vaak gebrachte live nummers, met “Big Boss Man” als locomotief. Tweede verrassingsgast was John Wilkinson, die speciaal uit Springfield Missouri was overgekomen om de fans ‘hi’ te zeggen. John deed twee nummers met zijn ouder TCB-makkers: “His Latest Flame” en natuurlijk “Early Morning Rain”. Wéér een hoogtepunt.

Jenson rondde de onvergetelijke avond af met Elvistoppers “Polk Salad Annie”, en uiteraard “An American Trilogy” (wat een héérlijke dwarsfluit-solo!). Ook al had de band er een show van 2,5 uur opzitten, het publiek liet hen niet gaan: We want more! We want more! We want more! En ze kregen méér: onder luid applaus nam iedereen weer z’n plaatsen in, om een fantastische versie van “Suspicious Minds” te brengen – als kroon op het werk!

Vooraf had de band te kennen gegeven dat ze na de show “snel” weer naar het hotel wilden, omdat er de volgende dag vroege vluchten op het programma stonden. Maar hoe kan je zo’n wildenthousiaste zaal stilletjes achter laten? En dus trokken ze toch naar de handtekeningentafel, waar de complimenten in het rond vlogen. Uiteindelijk werd het 2 uur ’s nachts vooraleer de laatste handtekening gezet was…

Afrondend: ElvisMatters did it again! We zijn ontzettend trots op deze nieuwe realisatie, maar vooral zijn we dankbaar voor al ùw hulp, steun en vertrouwen. Cijfers zeggen niet alles, maar ze geven wél een indicatie over de appreciatie van de bezoekers. Op zaterdagavond 20 mei schreven 109 nieuwe leden zich in. Een cijfer dat maar één zaak zegt: “We Want More!”