Er bestaat geen enkele kans dat de bovenverdieping van Graceland ooit voor het grote publiek geopend wordt. Dat zegt Meester Beecher Smith, één van de vaste advocaten van Elvis die, 29 jaar later, nog steeds de belangen van Graceland behartigt. Wij hadden een gesprek met hem.
Hoe hebt u Elvis ontmoet?
Begin jaren ’70 heb ik voor Vernon en Elvis enkele zaken opgelost. Zijn echtscheiding, de problemen met zijn bodyguards, aankoop van woningen, dat soort dingen. Het klikte tussen ons, en Elvis is tot aan zijn dood mijn cliënt gebleven.
U was dus op de hoogte van zijn benarde situatie?
Zeker, en er was geen beterschap in het vooruitzicht. Op zekere dag nam hij een hypotheek op alle gronden aan de overkant van het huis, en later ook op Graceland. Toen hij stierf, waren zowat al zijn onroerende goederen gehypothekeerd. door zijn manier van leven, stevende Elvis recht op een faillissement af. Na zijn dood hebben we de hele personeelslijst uitgeplozen. Sommige familieleden in de derde rang kregen maandelijks een loon van Elvis, al kon Vernon zich niet herinneren dat ze ooit in Graceland geweest waren.
Hangt uw bureau vol met foto’s van u en uw beroemde cliënt?
Toch niet. Elvis was een goede vriend van me, maar we bewaarden toch altijd onze afstand. Ik was zijn raadsman, hij mijn cliënt. Ik heb me nooit met hem laten fotograferen. Dat zou niet professioneel geweest zijn.
U wist dat Elvis enorm zwaar tilde aan het boek “What Happened” van Sonny en Red West. Kon u dat als advocaat niet tegenhouden?
Onze Amerikaanse grondwet garandeert de vrijheid van pers. Elvis zou zijn rechterarm gegeven hebben om de publicatie te verhinderen. Maar vooral Sonny was gebrand op wraak. Met hem is niet te praten. Dat lukt niet, met iemand die een IQ heeft van 50. Hij weet dat hij Elvis in de afgrond gestort heeft, en is er nog trots op ook. Maar ondanks alle ellende die dat boek veroorzaakte, konden we enkel lijdzaam toekijken. Iedereen kent de gevolgen…
De nieuwe eigenaars van Graceland willen nog meer bezoekers naar Memphis halen. Mogen we ons straks aan rondleidingen op de bovenverdieping verwachten?
Neen. De afspraak met de aandeelhouders is duidelijk: dat gedeelte van het huis blijft privé. Maar de mogelijkheid werd wél onderzocht. Het grote probleem is de constructie van het huis, en de gebruikte zandsteen. 2.000 bezoekers pér dag op de bovenverdieping zou het huis doen instorten.
Komt u nog vaak op Graceland?
Meestal in de kantoren, beroepshalve. De laatste keer dat ik zelf op Elvis’ slaapkamer was, was tijdens de opnames van “This Is Elvis”. Priscilla had me gevraagd een oogje in het zeil te houden. Ik herinner me nog dat de slaapkamerscène opgenomen werd. De acteurs zouden in een andere kamer wachten – zo was afgesproken. Maar plots komt Johnny Harra de kamer uit. Ik verzeker je: éven dacht ik dat ik een geest zag, zo sprekend was de gelijkenis in het schemerdonker.
Ben je nog steeds een actief pleiter?
Ik ben gepensioneerd, en heb me op een andere hobby toegelegd: poëzie. Ik heb zopas een eerste bundel uitgegeven, met gedichten over Elvis. Via Graceland kreeg ik toestemming om zijn foto op de cover te zetten. Dat was een rare situatie: jarenlang bepaalde ik de contracten met uitgevers. Nu stond ik plots aan de andere kant.
U kende de kneepjes van het vak, dus?
Laat ons zeggen dat het voor beide partijen een goede deal was (lacht).
|