Elke week diept de Belgische zanger en gitarist Mauro Pawlowski één plaat uit zijn uitgebreide verzameling op. Deze week vind je in het Belgische magazine HUMO: ‘Almost in Love’ (1970) van Elvis Presley:

Het begint altijd met een rustige wandeling in het stadscentrum. Maar hoe gaat dat dan: je komt al snel enkele vrienden tegen. Je begint elkaar op enkele biertjes te trakteren. Tot het tijd is voor een allerlaatste. En daarna nog een paar allerlaatsten. Vervolgens, op weg naar huis, passeer je toevallig een platenwinkel en stap je er met een olijke kop toch even binnen. Ai ai. Achteraf viel het nog mee. Ik bleek 25 platen te hebben gekocht voor 1 euro het stuk. Waaronder ‘Jongerenkoor Kaalheide’, ‘28 Knallers met de Lolbroeken’ en ‘Hawaii A Go-Go’. Net iets te eerlijke en onbevooroordeelde keuzes misschien. Maar wat er ook bij zat, was ‘Almost in Love’ van Elvis. En dat is heel andere koek, zoals een trieste koekenverkoper met maar twee soorten koeken in de aanbieding mij eens meedeelde. Intensieve research – zeker meer dan drie keer moeten doorklikken op mijn telefoon – leert ons dat het zijn 39ste plaat is. En een compilatie uit de periode 1967-’69, ongetwijfeld zijn beste periode sinds het prille begin. De Elvis van ‘From Elvis in Memphis’ en ‘’68 Comeback’. Met groovy tracks als ‘A Little Less Conversation’, ‘Rubberneckin’’ en ‘Edge of Reality’ (‘The border line of doom I’m facing’ – whoa! The King goes Ozzy.) Alles klinkt behoorlijk live en snel-snel opgenomen, wat waarschijnlijk ook het geval was, met een telkens feilloze Elvis luid en kurkdroog in de mix. Vaak geïmiteerd, nooit geëvenaard. Moraal van dit verhaal: muziek kiezen met je hersenen op sluimerstand of erger, ik kan het iedereen aanraden.