Make a wish in 1972
Elvis en Denise Sanchez

Wie het genot van een internetaansluiting kent, zal ongetwijfeld al naar de Ledenzone van onze website gesurfd zijn, voor achtergrondverhalen en fotospecials. Onderstaand verhaal verscheen onlangs op die ledenzone, maar het is zó mooi, zó ontroerend, dat we toen al wisten dat dit in het volgende ElvisMatters magazine moest opgenomen worden. Dit is Elvis en “Make A Wish”, achttien jaar vóór er van die organisatie sprake was.

Centraal in dit verhaal staat Denise Sanchez, een meisje van 8 uit Santa Fe, New Mexico. Denise was al vanaf haar vier jaar een grote Elvis fan. Maar terwijl andere kinderen zorgeloos van het leven genoten, kregen Denise en haar ouders een rake klap te verwerken. Na de Kerstvakantie van 1971 werd bij het kleine meisje kanker vastgesteld. Ze moest haar been en een deel van haar heup laten amputeren toen een tumor werd gevonden. Korte tijd later verspreidde de kanker zich naar haar longen. Haar dokters stopten de chemotherapie die ze onderging, omdat ze beseften dat ze niets meer voor haar konden doen. Denise zou sterven, lang voor ze van het leven kon genieten.

Enkele maanden na de ijskoude diagnose, kwam Denises moeder Trudi, erachter dat Elvis zou optreden in Albuquerque op 19 april 1972. Trudi Sanchez wist hoeveel plezier ze haar kleine meid met dit concert zou doen, en slaagde er uiteindelijk in om twee tickets te bemachtigen voor de show. Haar dochter was dolenthousiast, en even verschenen er pretoogjes: ze was dan pas acht, maar zij zou wél naar een Elvis-show gaan! Maar toen de dag van het concert dichterbij kwam, kreeg Denise een terugval. Nadat de dokters haar nog maar eens hadden onderzocht, konden ze het meisje geen enkele hoop meer geven: ze was te ziek om de 65 mijl (100 km) te reizen en Elvis te zien. Denise huilde dagenlang en smeekte haar moeder haar naar de show te brengen. Ze wou Elvis zien optreden voor ze stierf. Uiteindelijk kon haar moeder de dokter overtuigen, en gaf hij toestemming om Denise naar het optreden te laten gaan.

Twee dagen voor de show, ving een journaliste van de Albuquerque Journal het verhaal van het moedige meisje uit Santa Fe op. Journaliste Grace Marie Prather belde moeder Trudi op, en noteerde het verhaal Denise, een verhaal van moed, kracht, vallen en opstaan, van tegenslagen en van een ongezien doorzettingsvermogen. Maar Grace Marie Prather deed nog meer: ze hielp Trudi en Denise een ontmoeting met Colonel Parker te regelen, in de vroege namiddag op de dag van de show. Moeder Trudi sprak honderduit met Parker over Denise, over haar ziekte en haar wens om Elvis te zien – ook al had de dokter haar dat ten stelligste afgeraden. Parker luisterde, en vroeg Trudi en Denise om tegen 16 uur naar het Hilton hotel te komen. Hij kon niets beloven, maar zou zien wat hij kon doen. Trudi bracht haar beide dochters, Denise en Paula, en haar twee beste vrienden, Emma and Belinda Cantu, naar het hotel op de afgesproken tijd. Prather ging zelf ook mee om verslag uit te brengen van de ontmoeting.

Colonel Parker was op de afspraak, maar Elvis was nergens te zien… “Elvis maakt zich klaar voor de show”, zei de Colonel. “Maar hij wil je wel ontmoeten, net voor de show van 17 uur, tijdens de pauze en dus vóór Elvis aan zijn deel van de show begon.” Wow – Elvis zién was al een ongelooflijke gebeurtenis… Maar hem persoonlijk ontmoeten…!

Barstend van de zenuwen, reed de hele groep naar het Tingley Coliseum waar ze speciale zitplaatsen kregen, met perfect zicht op het podium. Denise was gedurende de hele show onrustig, de minuten aftellend naar het moment waarop ze haar grote idool kon ontmoeten. De optredens van de Stamps en de Sweet Inspirations konden niet snel genoeg voorbij zijn.

Tijdens de pauze, werd de famile Sanchez achter de schermen uitgenodigd in Elvis’ kleedkamer. Denise ging mee, maar was bang voor Elvis zijn reactie op haar missende been en heup, en haar kortgeknipte haar. Hoe zou hij kijken, zou hij wel tijd hebben, wilde hij haar wel in zijn buurt, zou hij niet teveel aan de show denken en haar negeren…? Maar de ontmoeting was zo anders dan ze gevreesd had. Elvis verwelkomde de groep met open armen, maar had vooral aandacht voor het meisje dat het onmogelijke had gedaan om de show bij te wonen. Elvis knielde voor haar, en kuste Denise op beide wangen. Hij vertelde Denise hoe mooi ze wel was. Trudi, wiens gevoelens al dagenlang door haar lichaam raasden, kon zich niet meer bedwingen en begon te wenen. Van dit moment, dit wondermooie moment met haar dochter en Elvis had ze nooit durven dromen. Ze kon niet geloven hoe liefdevol Elvis was voor haar kleine meisje, en door haar tranen heen zag ze hoe gelukkig en levendig hij haar maakte. Verlegen rolde Denise een poster open van Elvis en vroeg hem of hij die wou tekenen, als aandenken. Elvis tekende zonder aarzelen: “Voor Denise – Hou Van Je, Elvis Presley”. Met al haar moed bij mekaar geraapt, vroeg Denise of Elvis voor haar een lied wou zingen als hij het podium opging. Elvis beloofde het, maar zei, “Oké, maar ik ga je niet zeggen welk. Het zal een verassing zijn.”

Elvis zou woord houden. Halfweg het tweede deel van het concert begint, draagt hij het eerste lied “You Gave Me A Mountain”, op aan Denise. Hij vertelt het publiek: “Dit lied is voor een heel speciaal klein meisje dat ik juist heb ontmoet – Denise”. Denise was dolenthousiast en weende tijdens het gehele lied.

Toen Denise terug thuis kwam, vertelde ze haar moeder dat ze haar gezicht nooit meer zou wassen, om de kussen van Elvis altijd bij zich te dragen… Elvis maakte het korte leven van Denise zoveel gelukkiger. Het kostte een paar minuten van zijn tijd, maar hij veranderde een leven mee.

Denise overleed enkele maanden later. Haar moeder Trudi stierf op 1 april 1998, ze was 53 jaar.