A DIFFERENT KIND OF SHOW
A different kind of style

Voor een goed begrip: ELVIS 2007 wordt helemaal ànders dan de 'gewone' concerten. Met zoveel Elvis-talent bij mekaar, kunnen we dan ook alle registers open trekken. In nauwe samenwerking met de Maestro zelf, muzikaal directeur Joe Guercio, wordt de ORIGINELE Elvis-show gere-creëerd. Het zal zijn alsof je zélf in de zaal zat bij de Elvis shows van de jaren '70.

JOE GUERCIO: Heel veel fans in Europa hebben een verkeerd beeld van de Elvis-shows. Dat komt door de CD- en DVD-uitgaven, die enkel het Elvis-gedeelte bevatten. Wat de meeste mensen niet weten, is dat het voorprogramma een onlosmakelijk onderdeel was van de show. Meestal duurde dat eerste gedeelte minder dan drie kwartier, maar we gaven wel het talent op het podium de kans om zich te tonen aan het publiek. Het orkest kreeg een instrumentaal nummer, de Sweet Inspirations deden enkele nummers, en the Imperials of the Stamps gaven een klein overzicht van de gospel-songs die Elvis graag hoorde. De apotheose van zo'n typisch voorprogramma was het moment waarop de stemmen van de Sweets en the Imperials samensmolten met het orkest. Kippenvel, elke keer weer, en dan moest Elvis nog komen! Het is dié sfeer die we weer willen oproepen.

* Mogen we ons dan aan een Gospel-voorprogramma verwachten?

GUERCIO: Niet helemaal. Met de top-gospelgroep uit Nashville op het podium, the Imperials, zàl er vanzelfsprekend gospel gebracht worden, maar dat hoeft niet de hoofdbrok te zijn. Vergeet niet dat er een sterk orkest op het podium staat, dat elk nummer kan ondersteunen, waardoor de show vanaf de eerste noot swingt.

* Met de TCB Band als ritmesectie?

GUERCIO: Neen. We willen de Elvis-shows van de seventies echt zo natuurgetrouw kopiëren. Toen speelde de TCB Band enkel tijdens de hoofdact, met Elvis. Voor deze shows in september brengen we een eigen ritme-sectie voor het eerste gedeelte mee. Dat kost wat geld, maar deze reünie is zo bijzonder, dat er niet op een dollar of een euro mag gekeken worden. De mensen moeten met een supergevoel naar huis gaan: een gevoel van opwinding, blijheid en geluk. Je ziet: we leggen de lat héél hoog (lacht).

* Hoe sta je zelf tegenover zo'n Elvis-concert, 30 jaar later?

GUERCIO: Ik vind het fantastisch. Ik heb al enkele keren gewerkt in Europa, en het publiek is zo dankbaar en enthousiast, dat ik haast op wolkjes terugkom. Ook de muzikanten zelf, kijken uit naar deze reeks concerten. Met Elvis, hebben we heel mooie jaren gekend. 'On Tour'
doorheen Amerika brachten we vaak weken na mekaar door, en zo leer je elkaar beter kennen. Het idee dat we met dezelfde bezetting opnieuw op tournee gaan, voelt goed aan. Hartverwarmend, eigenlijk.

* Je speelde eerder al met een gelijkaardige bezetting in Eindhoven...

GUERCIO: ... in die prachtige zaal, ik herinner me dat als was het gisteren.

* ...maar zijn er toch nog verschillen tussen de show van toen, en de shows nu?

GUERCIO: Zeker. De belangrijkste verandering is het orkest. In Nederland was het podium nauwelijks groot genoeg om iedereen een plaatsje te geven: er stond 65 man achter de TCB Band! Daar heb ik, samen met de vaste dirigent Alex Steurs, wat aan gesleuteld. We houden iets minder orkestleden over, want ook dat is realistischer.
Toen we 'on the road' speelden met Elvis, had ik welgeteld 28 mensen bij me. Het orkest voor ‘ELVIS 2007’ is ook anders samengesteld dan in Eindhoven. Ik heb speciaal gepleit voor strijkers: violisten dus. De kopersectie is perfect, maar ik miste de zachtheid van de strijkers. Daar is nu aan verholpen. En tot slot breng ik zélf enkele orkestleden mee uit Amerika. Ron Feuer en Walt Johnson waren vaste waarden in mijn orkest, en speelden mee tijdens elke Elvis-show. Ik heb ze maar één keer moeten vragen of ze mee op tournee wilden gaan in België, Nederland en al die andere landen. Ze stonden te sprìngen!

* Ook de leadzanger is anders.

GUERCIO: Klopt. Terry Mike Jeffrey heeft in Amerika al verschillende keren gespeeld met het Memphis Symphonic Orchestra, en die combinatie is fenomenaal goed. Het lijkt wel of Terry Mike Elvis onder z'n huid heeft. Hij zingt met hetzelfde gemak, en kan dezelfde brede muzikale reikwijdte aan. En hij speelt gitaar, een extra troef voor het publiek.

* Ken je de special guests? Zegt de naam Will Tura je überhaubt iets?

GUERCIO: (lacht) Moet ik eerlijk zijn? Ik heb nooit van hem gehoord.
Ik begrijp dat het een top-muzikant is die in eigen land ontzettend populair blijft, maar voor Amerikaanse oren, zegt zijn naam niets. We hebben dit met de Band besproken, en meestal staan we redelijk 'gereserveerd' tegenover lokale beroemdheden. Kennen ze het repertoire van Elvis wel genoeg, houden ze het juiste tempo, passen ze in het concept? We hebben maar één keus, en dat is ons laten leiden door de organisatoren zelf, ElvisMatters dus. Als jullie zeggen dat deze mensen oké zijn, dan geloven we dat, en werken we graag met hen samen.

* Het is ook voor het eerst dat zoveel fanclubs samen aan de kar trekken.

GUERCIO: Ik zal je wat vertellen: Elvis zou ongelooflijk trots geweest zijn op zoveel solidariteit en vriendschap. Ik heb twee vergaderingen bijgewoond in Brussel, met de grote Europese fanclubs. Op een bepaald moment heb ik tegen Pal, de Noorse fanclubvoorzittter die naast me zat, gefluisterd: 'voel je wat hier aan het gebeuren is? Hier hangt magie in de lucht'. De manier waarop iedereen aan hetzelfde doel werkte, was een openbaring. Ook in dat opzicht zijn de concerten uniek: de grote fanclubs die samen een tournee in 7 landen, met 10 shows organiseren: nooit gezien. In Amerika kijken ze hun ogen uit. Dàt kennen ze ginds niet.

* Hoe ziet de hoofdshow eruit?

GUERCIO: Verwacht je aan het allermooiste. Elvis zou zò op het podium kunnen stappen. Natuurlijk zijn er de klassiekers zoals 'See See Rider', Trilogy' en 'Suspicious Minds', maar met zoveel talent op het podium, halen we ook enkele minder bekende nummers uit de schuif.
Typische seventies-songs, met groot orkest-arrangement. Elvis zou het super vinden. Want uiteindelijk was dit de muziek die hij wilde brengen.