Gratis lapje stof bij “ Worldwide Gold Award Hits vol. 2 - The Other Sides”
De grootste kunstroof ooit?

Wellicht zal geen enkel Elvismagazine er aandacht aan besteden, maar weet u dat het dit jaar precies 35 jaar geleden is dat er een onvervalste kunstroof plaatsvond in Graceland? Nu ja, we wikken meteen onze woorden: Elvis gaf uiteindelijk zelf toestemming voor de vernieling. Maar het blìjft jammer...

Waarover praten we? Na de succesvolle live comeback in 1969, wilde platenfirma RCA de hernieuwe Elvis-populariteit verzilveren. Eind 1970 kwam het idee van een box-set ter sprake, met daarop de grootste hits. “Worldwide Gold Award Hits” zou de box heten, goed voor 4 LP’s vol ‘oud’ materiaal. Parker, die op dat moment nog steeds een leeuwenaandeel aan auteursrechten bezat in de oude Elvishits, was het idee zéér genegen. Des te meer LP-sets verkocht werden, des te luider de kassa rinkelde.Voor Elvis én voor hem. Het was bovendien makkelijk geld, want Elvis diende niet één keer naar de studio te gaan.

Maar Parker was een gehaaide zakenman, voor wie “veel” nog niet genoeg was. Daarom bedacht hij, in overleg met RCA-topman Harry Jenkins, een idee dat de verkoop van de LP-boxen een serieuze boost moest geven. Elke box zou een boekje met 20 kleurfoto’s krijgen.

Voor de opvolger — “Worldwide Gold Award Hits, Volume 2/The Other Sides”
— ging Parker zelfs een stapje verder. Volumes 2 verkopen doorgaans minder dan volumes 1, en dus moest deze LP-set twéé extra gadgets krijgen. Een mini-poster en, veel belangrijker, een “écht” stukje Elvis-geschiedenis. Daarmee, zo voorspelde Tom Parker, zou élke Elvisfan overstag gaan, ook al lagen de liedjes zelf al 7 keer in de platenkast.

Dat stukje “Elvis-geschiedenis” was een lapje stof , geknipt uit één van de talloze filmkostuums die Elvis in de jaren ‘60 gebruikt had. De filmcontracten bepaalden immers dat Elvis de gedragen kleding mocht houden, en dus zat hij met een enorme voorraad aan truien, jassen, broeken, hemden en shirts opgezadeld.

Vandaag zijn die kledingstukken hun gewicht in goud waard, maar in de vroege jaren ‘70, lagen ze in grote kisten opgestapeld in één van de bergruimtes achteraan in Graceland. Elvis maalde er niet om dat ze verdwenen, hij zou de filmkleding toch nooit meer dragen.

En dus begon in april 1971 een heel speciale operatie: honderden Elvis-kledingstukken werden van Memphis overgevlogen naar New York, waar een knip-ploeg dagenlang alle vesten, broeken en hemden van The King tot lapjes van 4 bij 8 cm herleidde. Eind mei was de ‘kunstroof’ een feit, en bleef er niets meer over van de kleding die Elvis op het witte doek gedragen had. Daarbij niet de minste stukken: ondermeer het zgn. “Dracula pak” uit de film Clambake ging onder de schaar, en zelfs de gouden vest die Elvis in juni 1968 tijdens de Comeback-special droeg.

Voor Elvis was het ‘opgeruimd staat netjes’, voor de Colonel betekende het vooral: geld. Per gekarteld lapje stof, keerde RCA immers 25 cent uit aan Elvis en de Colonel. Ook dàt liet Tom Parker in een apart contract vastleggen: 12,5 cent voor Elvis, en 12,5 cent voor hemzelf.
Dankzij de lapjes stof die in mini-omslagen verpakt werden met de tekst “Something from Elvis’s Wardrobe for You”, liep de verkoopstruuk perfect. De vraag was zo groot, dat RCA het vooropgestelde aantal van 70.000 LP-boxen verhoogde tot 100, en later tot 115.000 stuks. De 4LP-box bleef in totaal 7 weken in de Bilboard LP-chart. Ook Europa werd niet vergeten, al legde RCA om onbegrijpelijke redenen wel een ‘maximum’ op per land. België kreeg bijvoorbeeld slechts 1.000 LP-boxen toegewezen, die in de meeste gevallen via voorbestelling verkocht werden. Nederland kreeg het dubbele. Parker wreef zich in de handen. Naast een nieuwe stroom aan royalties, leverde de ‘tweedehandskleding” hem én Elvis elk nog een kleine 15.000 dollar op, een fortuin in die tijd.

Ook vandaag duiken de lapjes stof nog regelmatig op via kleine veilingen. Duur zijn ze allerminst: de courante prijs voor een gevulde omslag bedraagt 25 tot 40 euro. Geen geld, voor een authentiek stukje Elvis-kleding. Gedane zaken nemen geen keer, maar ware het niet veel beter geweest indien de kledij ongeschonden was gebleven, zodat fans van over de hele wereld de authentieke pakken nog konden zien?